milliyetçilik ülkeni sevmek ülken içinde iyi bişiyler yapmaktır,faşizm eyvah ülke elden gidiyor bişiyler yapmak lazım deyip hiçbişey yapmayıp milliyetçilik duygusunu sömürüp kendi cebini şişirip ülkeyi daha da gerilere götürmektir.
atsız'ın faşist adlı makalesinde değindiği konu. makale şöyle:
"Faşist" demek bir devrin italyan milliyetçisi demektir. italyanca "facio"Musolini'nin italyan milliyetçi partisi mensuplarına alem olmuş, italyan milliyetçiliğine de "faşizm" denmişti kelimesinden doğan bu sıfat, . Milliyetçiliğin milletleri sardığı sırada hepsi ayrı ayrı adlar almış; Almanlar "nazi" (Nasyonal Sosyalist'ten kısaltma), ispanyollar "falanjist", Belçikalılar "reksist", Romenler "gardist" kelimesini kullanmıştı. Bu disiplinli ve komünist düşmanı milliyetçilik ilk önce italya'da çıktığı için hepsine birden "faşizm" demek âdet olmuştu.
Faşizm ve komünizm aşağı yukarı aynı yıllarda italya ve Rusya'da iktidara geldiğinden komünistler, kendi düşmanlarına, bütün milliyetçilere ve giderek komünist olmayan herkese faşist demeye başlamışlardı.
Basit ve iptidâî komünist zihniyeti beş on kelimenin tutsağı hâline geldiği ve çapraşık meseleleri kavrayamayıp onları yavanlaştırdığı için dünyayı komünist ve faşistlerden mürekkep iki grup hâlinde görüyordu.
Bizde de 1970'lerdeki olaylar, komünistlerin kendilerinden olmayan herkese faşist dediğini bir kere daha ortaya koymuştur. Yani Türkiye'de komünistlerin faşist dediği, komünizm karşısında olan kimseler, özellikle Türk milliyetçileridir.
Türkiye'de komünistler vardır. Gizli bir komünist partisi de 1920'den beri daima mevcut olmuştur. Fakat Türkiye'de faşist olmadığı gibi açık veya gizli bir faşist partisi de yoktur.
Komünistler milliyeti inkâr ettikleri için dünyadaki bütün komünist partileri dost ve müttefiktir. Halbuki her milliyetçilik başka milliyetçiliklerin aleyhinde olduğundan komünistlerin topyekûn faşist diye adlandırdığı ayrı milletlerin milliyetçileri birbirinin düşmanı veya zıddıdır.
Türkiye'de faşist, şu veya bu değil, Türkçü gençler vardır. Bunlar göğüslerine millî alâmet olan Bozkurtlu rozet takarlar ve kendilerine Bozkurt derler.
birbirinden ayrı düşünemeyecegimiz ve birbirlerini doguran terimlerdir.
milliyetçilik aşırı safalara ulaştığında fikirlerin başkaları tarafından olumlu tepki görmediği
taktirde sarılacağı silahıda faşizim olacağından birbirlerinden farklı düşünmek yersizdir.
milletini körü körüne, sırf sahiplenilsin yalnızlığı gitsin , bi yere ait olsun diye sevmeyen adama sen pkklısın diyen adam faşisttir..her faşist gibi , bi süre yükselip sonra saklandığı kanalizasyon borusunda itleriyle ölmeye mahkumdur..
1) biri atatürk ilkesidir diğeri insanlık dışıdır.
böyle bir argümana millet kıçıyla güler. siyaset felsefesinde "kişi" yoktur, "kavram" vardır. bir şeyi atatürk'e bağlamak, onu meşrulaştırmaz.
2) biri akılcıdır diğeri yobazdır.
hiçbir temeli olmayan bir sav. aralarındaki hangi fark birini akılcı diğerini yobaz yapıyor? muğlak.
3) biri laboratuarda çalışır diğeri kafa koparır.
ben laboratuarda çalışan ülkücü görmedim hiç. ayırca faşistler de laboratuarda çalışabilir, jet, füze, enigma vs hep nazilerin elinden çıkmadır.
4) milliyetçilik devletin bünyesindeki tüm halkı savunur, faşizm bir ırkı.
türkiye'yi ele alalım. bu tanıma göre "türk milliyetçisi", türkiye'deki tüm halkı savunmalı, fakat ben kürtlere söven birçok milliyetçi görüyorum. ayırca türk milliyetçileri, bir kürtten ziyade orta asya'daki "ırkdaş"larıyla daha çok ilgililer. yani ülkedeki vatandaştan önce, dünyanın öbür ucundaki ırkdaş geliyor. o halde "türk milliyetçileri"nin birçoğu, yukardaki faşizm tanımına daha yakın duruyor.
5) milliyetçilik bencil değil, faşizm ise bencil. yine muğlak bir ifade. yani milliyetçiliği "bencil yapmayan" şey nedir? eğer vatan uğruna fedakarlıksa, aynısı faşizmde de var. yok eğer kendini diğer milletlerden üstün/ayrı görmeme ise, o zaman bunun hümanizmden ne farkı kalır?
6) milliyetçilik ülken için iyi bir şey yapmaktır. yanlış bir tez. pekala bir sosyalist, bir liberal, bir hümanist de ülkesi için iyi şeyler yapabilir. komünist ülkelerde de ülkesi için çırpınan insanlar görüyoruz. faşizmle milliyetçiliği cep doldurmak üzerinden ayırmak, hiç geçerli bir tez değil.
7) geldik atsız'ın makalesine. komünistlerin, tüm milliyetçilere faşist dediğini, oysa faşistin sadece italya'dakilerin adı olduğunu söylemiş. doğru. fakat bugün bizim "faşizm" dediğimiz şey, ırkçılık. yani olayı ırkçılık üzerinden ele alalım:milliyeçilik ile ırkçılık arasındaki farklar. sanırım atsız bu ikisi arasında bir fark olduğunu düşünmezdi, insanların kafatasını ölçtüğüne göre.
8) kürtlere göre, kürt olduğunu söylemek milliyetçilik, türk olduğunu söylemek faşistlik... denmiş. düzeltelim, "ırkçı kürtlere göre" öyledir.
benzer biçimde, "ırkçı türklere göre" de tam tersini düşünebiliriz.
bunların dışındaki entrylerde de faşizmle milliyetçiliğin el ele olduğu söylenmiş.
----
şimdi, elimizde hâlâ net bir ayrım yok. tekrar soralım, faşizmle milliyetçilik farkı nedir?
1) duygusal argümanlar getirmeyelim lütfen. milliyetçilik şereftir, faşizm şerefsizlik vs. bunların felsefi bazda hiçbir anlamı yok çünkü.
2) milliyetçilik ülkene hizmet etmektir. ilginç. sovyet rusya'ya hizmet edenler de milliyetçi miydi? prag baharı'nda ülkesi için didinen çekler, milliyetçi miydi? ülkesini dışa kapatıp kalkınma adımları atmaya çabalayan çinli, milliyetçi miydi?
o zaman herkes milliyetçidir. ülkesi için iyi şeyler yapmak, her ideoloji için şarttır, adam kendi ülkesini batırsa kendi de batar çünkü. milliyetçilik bu kadar muğlaksa eğer bir siyasi duruş sayılamaz. sınırları daha net çizilmeli.
3) kendi ülkendeki herkesi eşit görmek meselesi. diyelim ki ülkemiz "avusturya-macaristan" olsun. bir avusturyalı milliyetçi, bu durumda, ülkesinin resmi dilinin ne olmasını isterdi? eğer herkes eşitse, hem almanca, hem macarca resmi dil olmalı. ama eğer sadece almancayı savunup macarcaya karşı çıkarsa bu kişi, ülkedeki herkesi eşit görmüş sayılmaz. bir tarafın dilini üstün tutmuş olur, milliyetçilik de budur. milliyetçilikte, ülkedeki tüm etnik topluluklara eşit haklar verilmez. faşizmde de aynısı geçerlidir.
4) faşizmde diğer etnik topluluklar öldürülür. yanlış. "bazı" faşist ülkelerde olur bu -ve özellikle savaş zamanında. mesela almanya'daki yahudi soykırımı, naziler iktidara gelir gelmez başlamadı, savaşla beraber başladı. onu geçtim, franco ispanyası veya salazar portekizi de faşist olmakla beraber toplu kıyımlar yapılmamıştı, tabii yine iç savaş ortamı hariç. yani faşizmde ille katliam olması gerekmez. küçük çaplı katliamlar içinse sizi maraş ve çorum'a yönlendirelim.
5) milliyetçilik 1789 fransız devrimiyle doğdu, faşizm ise 1918'den sonra ortaya çıktı. doğru. fakat bu önerme, faşizmin milliyetçiliğin ileri aşaması olduğu fikrini çürütmez, hatta destekleyebilir bile.
6) milliyetçilik bir ideoloji değil, sadece bir duruştur. peki. bunu doğru sayarsak milliyetçilerin hiçbir siyasi ideolojisi yok demektir. ve milliyetçi bir partiden söz edilemez, çünkü bir siyasi parti için duruştan fazlası gerekir, bir programı, prensipleri olmalı. ayrıca yukardaki gibi, yine milliyetçiliğin faşizmin nüvesi olduğu tezini çürütemez.
------
allah rızası için birileri doldursun şurayı, nedir faşizmle milliyetçiliğin farkı?
faşizm bütün otoriter rejimler için kullanılan ortak terimdir. diktatörlük, anti-demokrasi, kapitalistlik ve ırkçılık faşizmin türevleridir. milliyetçilik fransız ihtilalinden sonra ortaya çıkmıştır. milliyetçilik feodalizmi tasviye etmek için kullanılmıştır ve çıkış sebebi anti-feodalizmdir. büyük bir devrim olan bu akım çok sonraları şovenizm(ırkçılık) denilen bir canavarı ortaya çıkardı. fransız devriminden sonra kapitalizm ortaya çıktı ve yavaş yavaş burjuvazi denilen zümre kendi tekelini oluşturdu ve akabinde milliyetçilik aşırı derecede ilerledi. milliyetçilik olmasa kapitalizmde olmazdı. kapitalizm kendini varedebilmek için milliyetçiliği kullandı. milliyetçilik ve faşizm birbirini besleyen ideolojilerdir. faşizmin anası milliyetçiliktir. milliyetçilik olmasa faşizmde olmaz...
insanının vatanına karşılıksız olarak bir gönül bağıyla hizmet etmesine milliyetçilik denir. milliyetçilik, yükselmek için değil, yükseltmek içindir. topluluklar, fedakar fertlerinin çokluğu nispetinde yükselir. bazı ülküsüz topluluklar bunu anlamazlar. götlerinden tanımlar uydurarak milliyetçiliği eleştirmeye çalışırlar. ama bu yüce millet, iki üç çıfıtın haddini aşan sözleriyle lekelenmeyecek kadar yücedir.
bazıları anayasasıyla çelişmeye devam ediyor. faşistlikle aynı gördükleri milliyetçilik, atatürk'ün altı ilkesinden birisidir. şimdi atatürk'e de mi faşist diyorlar. ama bunu böyle demeye götleri yemez bunların! bu korkak kahramanlar bazı ideolojilerin kuklası olmuşlardır. ve sahiplerinin seslerini tekrarlar bu kuklalar. daha milliyetçilik ile faşizm arasındaki farkı anlayamamış insanlar aramızda siyaset yapmaya çalışıyorlar. bunların yaptıkları siyaset falan da değildir. amaçları doğrultusunda çıkar kazanmaya çalışan zavallılardır bunlar!
Milliyetçi mustafa kemal Atatürktür
Faşist Adolf hitlerdir.
milliyetçi kazım karabekir paşadır. (düzenleme: kazım karabekir yazmak istemedim Mareşal fevzi çakmak yazacaktım lakin Allah Kazım Karabekir paşa yazdırdı bir hikmeti vardır herhalde)
faşizm genel bir kavramdır. milliyetçilik ise faşizmin bir çeşididir.
faşizm başlığı altında türlere bakacak olursak;
milliyetçilik (ırkçı faşizm); milliyetçilik, kendi milletinden olmayanlara bir baskı aracına dönüşmüşse o zaman faşizmdir. burda baskı sözü çok önemli...
diğerleri;
dini faşizm; dini farklılıklara hürmet göstermeyip başka inançlara baskı uygulamak. bizde laiklik bir din gibi savunulup dindarlara baskı aracına döndüğü için faşizm olarak sayabiliriz ama çok eksi aldırıyor.
eğitimsel faşizm; eğitimlilerin kendilerini elit sayması.
zenginlik veya fakirlik faşizmi.
cinsel ayrımcılık faşizmi; feminizm veya ataerkil toplum.
sigara faşizmi; belirli bir sigara içenleri veya puro içenleri adam saymak gibi. komik geldi mi? son günlerde artık sigara içmeyenler, içenlere bir faşizm uyguluyor.
daha bir çok faşizm bulunabilir. faşizm; kendi gibi olmayanları veya kendi gibi düşünmeyenleri sevmemek değil onlara bir baskı uygulanmasını savunmak olarak özetlenebilir.
mesela ben kızımın bir diziyi izlemesine yasak koyuyorsam, bu bir baskı olduğu için faşizmdir. ancak insanların çocuklarına, yakınlarına baskı uygulaması faşizm olsa bile hakkıdır. yani hepimiz bir şekilde faşizmi aile içinde kabul ediyoruz.
faşizm kötü müdür? kötüdür. sebebine gelince kendi kaderini elinde bulundurmayan insan köledir ve insanlar farkına varmadan köleliği savunmaya başlar. bir insanın başka insandan farklılık sebebi, onun diğer insana baskı yapmasına neden olmaktadır. oysa her insan kendinin sahibidir. başkası onun üzerinde hak iddia edemez.
faşizm ise mahalle baskısı ile benzer bir tanımdır. her türlü sosyal baskı araçları birer faşizmdir. laiklerin dindarlara baskısı, dindarların laiklere baskısı, kadınların erkeklere baskısı, erkeklerin kadınlara baskısı, bir milletin başka millete baskısı vb. diye uzar gider.
Friedrich Nietzsche'nin üstinsan kavramı tüm bu sosyal farklılıklardan arınmış insan, yani insanın doğuştan içinde olan veya sonradan öğrendiği "egemen olup, baskı kurma isteklerinden arınması"dır. yani antifaşizmdir. çok ama çok garip şekilde üstinsan kavramını üstün insan olarak yorumlayan nazi almanya'sı kendine Friedrich Nietzsche'nin görüşlerini örnek aldığını söyler ise de taban tabana zıt yorumlamışlardır.
edit: sanırım yanlış anlaşıldım. özet olarak milliyetçilik faşizm değildir. ama faşizm olarak milliyetçilik kullanılabilmektedir. milliyetçilik başka millete baskıya dönüşürse o zaman faşizmdir.
"insanlar arasında her türlü farklılık faşizme dönüşebilir."
basit bir örnek vereyim. erkekler küpe takmıyoruz diye takana da "takma, takarsan seni işe almam" diye bir baskı uyguluyorsak bu faşizmdir. kimse küpe takmadığı için faşist olmaz. ama küpe takanı zorluyorsak o zaman faşistlik olur.
milliyetçiliğe elli bin farklı tanım konulabilir, her tanım da farklı bir sonuca çıkar. faşizme ne kadar farklı anlam yüklersen yükle aşağı yukarı hepsi aynı yere çıkar.
zira milliyetçilik dendiğinde biri "ben türkiye milliyetçisiyim", "ben laz milliyetçisiyim", "ben amerikan milliyetçisiyim" diyebilir. hepsi farklı görüşü savunur, farklı argümanları vardır. ancak bir kimse ben şu milletin ya da şu ülkenin faşizmine inanıyorum diyemez, faşizm kişiye ve kişinin kökenine bağlıdır, seçim şansı yoktur.
bu bağlamda bakılırsa, milliyetçilik barışçıl ve kardeşçe olarak yorumlanabildiği gibi gaddarca olarakta yorumlanabilirken, faşizm direkt ayrımcı, direkt gaddar ve serttir, kişisel opsiyona yer yoktur.
milliyetçilik, anneni, babanı, atalarını yani kısacası kendini sevmektir.
elbette bunları sevmek başkalarının anasını, babasını, atalarını aşağı görmeyi, düşman olmayı gerektirmez. böylesi insani olmayan ve sakat mantıksal zincir kuranlar ise faşisttir.
Milliyetçi Milleti olarak kabul ettiği bireyler için şuurlu demokrasiyi savunur. Çünkü Milletinin kendisi için iyi kabul ettiği şeyler Devlet için de iyidir. Millet devlettir, devlet millettir.
Faşizm iktidarı elinde tutmak için milletini baskıyla kontrol altına alır. Çünkü faşist yönetim sadece kendi yönetimini düşünüp devleti kendininmiş gibi kabullenir, haliyle Millet ile arasında çıkar çatışmaları meydana gelir.
Milliyetçilik; milletini sevmektir, düşünmektir.
faşizm ise milletini "düşündürmemek", düşünce özgürlüğünü reddetmektir. Ama eşşeğin amına su kaçıran bazı kesimler faşizmi hak ediyor; bu da bir gerçektir. Ülkemizde bazı bölücü zihniyettekiler buna güzel bir örnektir.
