Bazı kanı bozukları rahatsız ettiği için içi gitgide boşaltılan bayramlarımız. Eskiden televizyonlarda, her yerde gösteriler kutlamalar olur, marşlar söylenir biz erkekler kırmızı gömlek beyaz pantolonumuzla kızlar da beyaz tişört, kırmızı eteklerle ellerde türk bayrağı dolu dolu sokakları gezer marşlar, şarkılar söyler mahalle sakinlerini selamlardık.
Şimdi iki tane asker yürüyüşü, sözde gösterişte bir anıtkabir ziyareti yapılıyor tv kanallarının yanına atatürk'lü türk bayrağı eklenip geçiliyor.
bana okul günlerimi hatırlatan milli bayramlardır. ancak ne yazık ki o eski coşku yok gibi. bundan 20 ila 25 sene önceleri daha coşkulu kutlanırmış. özellikle 23 nisan ve 19 mayıs bayramlarında, o bahar güneşinin meydana yayılıp eski ali sami yen stadında kutlanan, çocukların, gençlerin oynadığı gösteriler özleniyor bence. keza dini bayramlarında eski tadı olduğu gibi.
19 mayıs, 23 nisan, 29 ağustos, 29 ekim milli bayramlar mıdır? bir savaşı başlatmak, meclis gibi kara demokrasinin aklandığı gereksiz bir kurum açmak, 13 bin ölü ile 30 binden fazla insanın ölmesine yol açmak ve halkı zorla bir kalıba sokup tekleştirmek ne zaman bayram oldu.
kutlamalarına ister gereksiz deyin, ister çocuklara işkence deyin. onlar bizi biz yapan şeylerdi. 100 çocuktan 10 tanesi oraya katılmak istemezdi o da anne babalarının baskısıyla belki. tamam zordu, yorucuydu ama orada bir şeyler yapmak, izlenmek, alkışlanmak ve gururlanmak göz yaşartıcıydı. bazı hisleri sadece bu bayramlarda hissedebilirdiniz. ama ne yazık ki artık bitti.
bu vatanın kolay kazanılmadığını bir kez daha hatırlatan, gençlerin değerli şeyler uğruna ayakta bekletildiği bayramlardır. o kadar çok boşa vakit geçiriyoruz ki bir saat de şehitlerimiz için bekleriz, çok mu fazla?
