genellikle mezarlıklar sarhoşların ve birtakım serserilerin barınağı haline gelmesi nedeniyle korkan kişidir.
edit: (bkz: eksi oylanan entry) ölmüş olan ve toprağın altındaki insanlardan korkma gibi bir saçmalık varmıdır?
amerikada dışarıda içmek yasaktır aslında...
bar kapanıp bardan çıktığımda yanıma iki bira alıp az karşıdaki mezarlığa giderdim. kocaman bir ağaç vardı, gövdesi büyük... arkamı ona verir içerdim. yola yakındı ama yoldan da görünmezdi o şekilde.
ne tehlikeli bir tipe denk gelme şansın var ne polise... en güvenli yer olurdu o saatte.
hayatı, hayatın anlamını, yaşamı, ölümü çok düşündürtür insana.
o korku insan içindeki bastırılmış kimi şeylerin korkusudur... yoksa mezarlığın kendisinin değil.
Ben mezarlıktan korkmam. Yanından geçtiğim her zaman bir kez dostumu ziyarete giderim. Ancak, mezarlıktan yahut ölülerden korkmamamın yanında mezarlıkta yaşayanlardan tırsıyorum. Biz rahmetliyi buradaki mezarlığa değil çocukluğumuzu geçirdiğimiz yerin mezarlığına defnetmiştik. Orası da ne kadar herkesin birbirini tanıdığı bir mahalle olsa da, ayyaşı keşi yine de olurdu. Bu herifler kapıyı çalsalar illaki birinin içeri kabul edeceği bir ev bulabilecek olsalar bile gider mezarlıkta kalırlardı. Yanlış hatırlamıyorsam aralarından biri mezarlığın yanında koyun otlatan çobanı yanlışlıkla vurmuştu. Arada mezarlıkta ateş falan yakarlardı, gerçi harbiden onlar mıydı bilmiyorum, belki çok cehennemlik bir insan vardır da ateşi dışarı vurmuştur. Bilemem. Tamam, her şeyi yapın da bunlar içtikleri bira şişelerini de atmıyordu. Çoğu zaman mezarlığın en uzak duvarında bira şişeleri ve duvara ve yere sinmiş yanık izleri bulunurdu. Yer kapkara olurdu. Mezarlığın bir duvarı da ova yanına yapıldığı için Topraktandı. Yani bunu daha da açarsak ufak boyutlu bir dağ ya da küçük boyutlu bir tümseğin bir kısmını koparıp çıkarmışsın ve yanına da mezarlık yapıp kazdığın yeri duvar olarak kullanmışsın gibi. Duvarın bir kısmı da ben doğmadan önce aslında fiziksel hiçbir açıklaması olmayacak şekilde çok garip bir halde içine doğru göçmüş ve artık üstünde ot bile yetişiyordu ben küçükken. Hala öyle. Ben arife günü orada kemik arıyordum, bir kez bulmuştum. Küçük bir çocuğun baldır kemiği ya da bir yetişkinin kol kemiğiydi sanırsam. gereksiz bir bilgi.
