can yücel in 9 temmuz 1977 günü vatan gazetesinde yazdığı ve adeta bugünü özetlediği yazının başlığı.
pazar günkü gazetelerden öğrendiğime göre, başkentin bahçelievler semtinde geçtiğimiz çarşamba gecesi meydana gelen ve ülkücü oldukları bildirilen gençlerin karşıyaka mezarlığı ndaki cenaze törenlerine ülkü ocakları ve mhp yanlısı kuruluşlara mensup çok sayıda kişi ile mhp li bakanlar katılmışlardır. törenden sonra, ülkücüler mezarlıkta gömülü bulunan devrimci gençlerin mezarlarına yönelmişlerdir. ülkücülerin tahrip ettikleri mezarlar arasında deniz gezmiş, yusuf aslan, hakan yurdakuler, mahir çayan ve ulaş bardakçı nın mezarlarının bulunduğu saptanmıştır! ülkücüler mezarları tahrip ederken '' kahrolsun komünistler'' sloganını söylemişlerdir.
bu ülkücüler türk törelerine saygılı, bağlı ve onları korumak için gaza meydanına atılmış kimseler diye tanıtılır öteden beri! komünistler de kozmopolit! peki, ama bu ülkücü kahramanlarımızın '' ölüye saygı'' geleneğimize, '' ölüyü hayırla yad etme'' töremize, '' düşmanın bile olsa ölüyü günahlarından arınmış'' belleme inancımıza karşı gelişlerine ne buyrulur?
bahçelievler de vurulan arkadaşlarının acısından ne yaptıklarını bilmez hale geldiler diyelim hadi, cenazeye mhp li bakanlar da gelmiş, arkalarından da bir sürü polis elbet! onlar bari kederinden kudurmuş ülküdaşlarına o kutsal geleneklerimizi hatırlatsalardı ya! ve polis, canlıyken '' komünist'' bile olsalar, ölülerin hiç değilse devlet güvencesi altında olduğunu göstermeliydi değil mi?... fi tarihinde bulgar mezarlığına çelenk koymuş olmamızla öğünür dururuz ya hani... kim bilir belki komünistlerin ölseler bile kahrolmadıklarını gördüklerinden ötürü, gazaba gelip ateşli ülkücüler, bakanlar ile polis de '' kahrolsun komünistler'' naralarıyla kabirlere savlet eden bu yaslı gidip şen gelen güruha hoşgörüyle davranmak gerektiğini düşündü!.. bu onların milli birlik ve dayanışma çağrılarına, güvercinsel barış çığlıklarına gölge düşürmez elbet! sadece, bütün yurdu yavaş yavaş nasıl civcivli bir mezarlığa dönüştüreceklerini göstermek istemişlerdir, o kadar. hem canım, huzur dediğinde ne, muzur bir şey! meskenet!.. ölüyü bile ayağa kaldıracaksın ki, memlekete canlılık gelsin!.. devrimciler kızsın sarılsın silaha! dağa çıksın, düze insin. karşıki dağlarla, bitişikteki apartmanda pusu kurmuş polis ve jandarma da atış talimi yapsın, kafaları gözleri budur diye!
taylancığı neden öyle çekip vurdular ki?
biliyorlardı arkadaşları arasında nasıl sevildiğini onun ölüm haberi üzerine gerginliğin nasıl yükselivereceğini kestiriyorlardı da ondan. mahir i gördüm olaydan üç ay kadar sonra, sırtında taylan ın parkası vardı...
1967- 1969 yıllarında kandilli de, fatih hoca nın evinde otururdum. tepede, ta pilonun dibinde. ilk tanıştığımızda dikkatimi çekti, ortada bir takım köpekler dolaşıyor, ürkek öyle, hain bakışlı, kuyrukları bacaklarının arasında, höt dediniz mi, öteki taşın arkasında kayboluveriyorlar. önümüzde mezarlık. sordum sağa sola, bu acayip köpekler ne ola ki diye? mezarlık köpekleriymiş meğer bunlar... deşerlermiş de mezarları...
can yücel kendi mezarına saldıranları 34 yıl önce böyle anlattı işte.
