dünyanın en saçma ama en doyulmaz tadı. şimdiki çocuklar bu tadı yakalayabiliyor mu merak ediyorum ama şu yaşımda *ilkokul önlerine gidip alasım geliyor. en son üniversitemin * şenliğinde doyasıya yemiştik.
küçükken yediğim ve her yiyişim de midemin bulanmasına sebep olan rezil şey en son 10kuruşa satılırken gördüm zaten ambalajı o fiyat şimdi kardeşim yiyor onunda her yiyişte midesi bulanıyor. *
çocukluğumun tatlı hatırası...
içanadolunun kuru yazını şenlendiren, oyun sonrası keyfimiz, tatlımız, dondurmamız...
bugünümün gülümseyerek anımsadığım küçük ayrıntısı...
meyveli buzun kisaltilmisi olarak dusunmusumdur hep. boyle genelde silindir biciminde, seffaf bir posette bulunur. posetin iki ucundan birini dislerinle yirtip buzu emersin.
calippoya verecek parasi olmayan cocuklarin tek kurtaricisidir.
1988-1989 yıllarında büyüklü küçüklü herkesin ellerinde gördüğümüz harika poşet dondurma.. Yemesi bile güzeldir.. Uzun poşet içinde * bulunan buzun azıcık erimesi sağlanır ve erite erite dondurma tüketilir.
(bkz: Keşke dediğimiz zamanlar)
bunun bir üst versiyonu da buzparmaktı. rağbet gördüğü dönem, normal, süper ve mega tasoların tombi ve çitoslardan çıktığı, turbo sakızların içinden çıkan araba resimlerinin koleksiyonunun yapıldığı, bixi kola ve kızılay sodanın kapaklarının gazoz kapağı oyununda en değerli kapaklar olduğu, japon bilyelerin 5'lik, çinlilerin 10'luk, porselenlerin ise 20'lik sayıldığı dönemdir.
şimdiki gençler ne yapıyor derseniz, fifa, cm, dota vs. oynayarak günlerini geçiriyorlar. ulan itoğlu itler biz sizin yaşınızdayken, 1 hafta para biriktirip, ateri salonlarında sabah erken gidip sıra kapıp, street figter, final fight, snow bros oynayabildiğimizde dünyanın en mutlu insanıydık. hey gidi günler hey...
nereden nereye geldik, velhasıl güzel günlerin sembollerinden sadece birisidir bu meybuz denen icat...
gecenin bir vakti bir başlıktan dolayı aklınıza gelebilecek ve "ulan özledim be" dedirtebilecek bir soğuk gıda. çok güzeldi ya. böyle üst kısmını dişimizle koparırdık. koparırken özen gösterirdik ki güzel açılsın. güzel açılması o meybuzun bitimine kadar en lezzetli şekilde yenmesini sağlardı. ilk kısımlar biraz ısırılarak biraz emilerek geçilirdi. ortasına geldikten sonra kimimiz aynı şekilde devam eder kimimiz ağız kısmını yuvarlayarak kapatıp geriye kalan yarısını sert zeminlere vurarak eritirdik. suyunu çıkartır ondan sonra bu leziz tadı almaya devam ederdik. güzel günlerdi be... yumiyum vardı mesela... sulugöz vardı. gerçi hala bazı bakkallarda görüyorum ama eski tadı vermiyor. büyüdük mü ne?...
ilkokul günlerinin değişmez eğlencesiydi. çok fazla parası olmayan öğrenci 25 bin liraya bu kıytırık boyalı buzu alır bütün gün onu emerdi. ya da biraz erimesini bekleyerek suyunu içerdi. birçok çeşidi vardı bunların: vişneli, portakallı, limonlu. ne olursa olsun yine de vazgeçilmezdi.
