"1966 yilinda k.maras/andirin´da dogdu. ikindiyazilari, dirilis, dergah, albatros, genis zamanlar ve gercek hayat dergilerinde calismalarini yayinladi. cocuklar icin yazdigi kimi masal ve öyküler tv, radyo ve muhtelif gazetelerde yayinlandi. istanbul hukuk fakültesi´ni 1989 yilinda bitirdi. kus renkli cocuklugum adli siir kitabi ile 1987´de gökyüzü yayinlari cocuk edebiyati ödülünü, korku dükkani isimli kitabi ile 1998´de türkiye yazarlar birligi cocuk edebiyati ödülünü aldi. cocuk kitaplari editörlügü yapan ve bazi cocuk dergilerinin edisyonunda bulunan mevlana idris, dünyanin sifir noktasinda yasiyor."
"...ve sonra cocukluk denen büyülü duraktan gecip buraya geldim. burada sarkilar sis olmus, burada gökler kapali, burada bir noktanin harfi kayip. burada dünyanin icinden gecerken, yasadigim hic bir seyi unutmadan gecerken, soguk ve yagmurlu oldugum anlar oluyor. böyle anlarda dünya geride kaliyor ve ben bosluga dokunuyorum.
sonra bir de mutluluklar vardi... bütün cicekler acik, bütün denizler mavi, bütün karincalar türkü, bütün bulutlar beyaz, bütün kuslar ucuyor, bütün cocuklar...
cocuktu ve tilki yanliz degildi.
böyleydi.. böyle kalmadi. simdi buralarda durup göklere bakarken herseyi yeniden düsünüyorum. geride kalanlara bakiyorum, ayak izlerine... sonsuz yildizlar var. parmagimi yalnizca bize gözüken mavi yildizin üzerine koyuyorum. aciyorum bütün isiklarini icimin. hersey susuyor, sarki basliyor ve seni dansa cagiriyorum, cok cicekli bir dünya ve affedilmis bir mevlana idris icin.. tabii böyle birsey mümkünse.."
sufi ile pufi hala okudugum doyamadigim, gülmekten bayildigim kitabidir..
Yuvarlak bir dünyada dik durmanın
Dik ve önde
Belki acıyla
Ama vazgeçmeden durmanın
Dünya ne kadar dönerse dönsün
Olduğu yerde kalmanın adıdır elif olmak
Kaç silah varsa elife çevrilir
Elif hep olduğu yerdedir
Silahlar patladığında ilk vurulan eliftir
Zordur elif olmak
Elif olmak hep vurulmaktır
Elif olmak yalnızca elif olmaktır
Ne B, ne T, ne S
Elif
Yalnızca elif
Elif demeden hiçbir şey denilemez
Ben elif dedim
Artık her şeyi söyleyebilirim
2003 yilinda tani$abildigim ve tavsiyelerini her daim aklimda tuttugum agabey, amca, baba. 25 ya$ina kadar a$ik olmazsan adam degilsin ama 25 ya$ina geldiginde a$igina $unlari okumazsan hic adam degilsin demi$ti. $imdi nerede neler yapiyor pek bilinmezse bile elbet tekrar kar$ila$ilacak ve verilen sozlerin her harfinin tutuldugu da kanitlanacaktir elbet.
yüreğine kurduğu oyun bahçesinde hala çocukluğunu salıncakta sallayan yazar, şair, güzel insan. hukuk mezunudur. yazdıkları keyifle okunur. hele hele şiirleri. halen sultanahmette ikamet etmektedir.
--spoiler--
Hoşçakalın yargıçlar
Cübbeleriniz hoşçakalsın
Toprağın
Yoksulların ve yeşil yaprağın
Kıyısına ulaşmayan kararlarınız
Onlar da hoşçakalsın
Gidiyoruz
Bir şey sormayın bir şey söylemeyiz
Sarı kağıtlarda şiir olmayı seçtik
Yüzümüzde yolların cesur çığlığı
Gidiyoruz
Dönüşümüzü beklemek kaldı size
Rüzgârın hû
Canların hû dediği bütün mevsimlerde
--spoiler--
sultanahmette yaşayan şair. iyi ney üfler. az konuşup iyi şiir ve çocuk kitapları yazmasıyla nam salmıştır. bir de gerçek hayat dergisinde her hafta tablo gibi sayfa yazar.
Bir kum tanesiyim ama
Çölün derdini taşıyorum
Rüzgâr
Her sabah ayrı bir şarkıyla geliyor
Atım vefadadır
Hiç kımıldamıyor
Ben varım rüzgârla harab
Ben varım çöl yerinde kalıyor
Saate baktım yirmibeş yaşındayım
Geç kalmadım tanrım yeniden inanmaya
Aşka geç kalmadım
Ardında yıkık şehirler ve leylaklar bırakan
Bir cümle dudaklarımı geçip beni ihlâl etti
Saate baktım müthiş bir yenilme vaktindeyim
Sevgilim
Ben nerede yağmur yağarsa orada şemsiye kırmanın kitabıyım
Ve en güzel cümlen sensin
Saate baktım buzlar ve çiçekler arasındayım
Gömleğim asyaya düşerken
Beni yanlışsız sakla bu son görünüşüm
kardeşi*, zaman gazetesi yazarlarındandır. fakat kendisi zamanın çok ötesine geçmiş usta bir şairdir. öyle ki;
ol dedin olduk senden
gel dedin geldik sana
başımız yerde
açtık ellerimizi sevgilinle birlikte
bize bak çekip çıkalım uçurumlardan
bize bak çıkalım dünyanın bütün kulluklarından
parçansak al bizi bir daha ayırma evinde uyuyalım
yabancıysak dost ol bize senden ayrılmayalım
elimiz açık başımız ve ruhumuz secdede durmuş bekliyoruz
sevdiklerin aşkına sevenlerin aşkına
inşirah inşirah inşirah
ayetin değil miyiz senin ya allah
(bkz: ellerimizin büyük boşluğu)
söylenecek başka bir şey bırakmamış, ne varsa hepsini en güzel biçimde ifade etmiştir.
çok geç tanıdım bu adamı, halbuki ergenlik çağlarımın şairi olmalıydı cahit zarifoğlu'yla beraber.
okumalı okumalı anlamamalıydım ama yine de sevmeliydim o dizeleri.
saatime baktım, geç kalmışım.
olsun, tanımamak ayıp değil bilmemek suç.
Sabaha bıraktığın karanfilleri aldım
bir düşten uyanıp bir düşe uyurken
ruhumu yumuşatan buğunla bekleyerek
yeşil elma yer dua ederdin
duanı aldım
dünyadan geçişime ekledim
twitter'da denk geldim. kimmiş bu idrak düşmanı bakayım dedim yazarmış. hakikaten ''mış'' ama yani, mış gibi. hele o şiir diye yazdıkları yok mu?
''eminönü'nde yürüdüm, bir çay içtim/ dalga sesleriyle denizdeki vapura baktım/ ah martılar bana hesap sordular/ ama asıl hesap öbür tarafta değil mi?'' kıvamında şiirleri var. corona hakkında yazdıkları hayret verici. sürekli bir batı kompleksi. türk yöneticileri batı yöneticilerine göre daha üstün ahlaka, daha büyük fedakarlığa sahipmiş gibi konuşmalar. batıda halka ayrılan bütçenin karşısında türkiye ne yapıyor? kimi kapsayacağı belli olmayan bir kesime yardım yapılacak sadece o da yapılır mı belli değil. acun bile televizyonunda topladığı yardımın depremzedelere gitmesi ricasında bulunuyor ulan. batı ülkelerinin ihtiyaç akçeleri tam takır kuru bakır değil. bak son cümle senin şiirselliğinde(!) bir yaklaşım oldu iyisin. neyse çok yüklenmemek lazım bunlara, uçuşlardaki kdv %1'e düştü!
