meteligimiz yok ama yagmurumuz var

?.

sera etkisi deyin ne derseniz deyin
eskisi gibi yağmıyor işte yağmur.
özellikle büyük kriz zamanındaki
yağmurlar geliyor aklıma.
kuruş para yoktu ama bolbol
yağmur vardı.
öyle bir gece veya bir gün
değil,
7 gün ve 7 gece
YAĞARDI
ve Los Angeles'in yağmur ızgaraları
bu kadar çok yağmuru emebilecek
şekilde yapılmamıştı
ve yağmur KALIN
ve KARARLI
ve DÜZENLi yağardı
ve damlaların çatılara çarpışını
oradan da oluk oluk
toprağa akışını DUYARDINIZ
ve DOLU,
büyük BUZDAN KAYALAR
patlayan
oraya buraya saçılan havada uçuşan;
ve yağmur
kısaca
DURMAZDI
ve bütün çatılar akardı -
evin her tarafına
tencereler,
kapkacaklar serilir
TIP TIP sesleri bütün eve yayılırdı;
ve kaplar boşaltılır,
boşaltılır
ve tekrar boşaltılırdı.
kaldırımların üstünden geçerdi yağmur,
bahçelerin içinden; ve merdivenleri tırmanıp
evlere girerdi.
el bezleri vardı, banyo havluları,
ve yağmur genelde
tuvaletlerden girerdi: köpüre köpüre, kahverengi, küçük girdaplarla
ve külüstür arabalarla dolu olurdu sokaklar
güneşli bir günde
marş basmayan arabalarla,
ve işsiz adamlar
sanki canlılarmış gibi duran o eski arabaların
can çekişmelerine bakarlardı
pencereleri önünden;
işsizler,
yenik bir zamanın yenik insanları
hapsolurdu evlerine
karıları ve çocukları
ve kedi köpekleriyle.
kediler ve köpekler
dışarı çıkmamak için diretir
evin garip garip yerlerine
pisliklerini bırakırlardı.
işsiz adamlar
bir zamanlar güzel olan karılarıyla
evde tıkılıp kalmış olmaktan
çıldırırlardı.
korkunç tartışmalar yaşanırdı
haciz ihtar mektupları
kondukça posta kutularına.
yağmur ve dolu, bezelye kutuları,
yavan ekmekler; kızarmış
yumurta, rafadan yumurta, haslanmış
yumurta; fıstık ezmesi
sandviçleri, ve her tencerede
görünmez bir tavuk.
babam, kesinlikle iyi biri olmayan babam
her yağmurda, en iyi ihtimalle,
annemi döverdi,
kendimi üzerlerine atardım,
bacaklar, dizler,
çığlıklar
ta ki
birbirlerinden
ayrılana kadar.
"Gebertic'em seni, " bağırırdım "Bi' kez
daha vurursan ona öldürürüm seni!"
"Çabuk bu orospu çocu'unu
çıkar burdan!"
"hayır, Henri, annenin
yanında kal!"
evet, bütün evler kuşatma altındaydı
fakat sanırım bizim evdeki dehşet
ortalamanın üstündeydi.
ve geceleri
uyumaya çalıştığımızda
yağmur yağmaya devam ederdi
ve karanlıkta
suların odama girmemesi için
cesurca direnen penceremden
ayın yağmur sularıyla bulanık
görüntüsünü seyrederken
Nuh'u hayal ederek
ve Gemisini
tekrar oluyor galiba
diye düşünürdüm.
hepimiz düşünürdük
bunu.
ve sonra, birdenbire,
dinerdi yağmur.
galiba hep
sabaha doğru
5, 6 sularında dinerdi,
huzur çökerdi her yere,
ama tam bir sessizlik değil
çünkü hala devam ederdi
tip
tip
tip
sesleri
ve sonra sis ve duman
dağılırdı
ve sabah 8'de
gözleri kamaştıran sapsarı bir güneşışığı
düşerdi yeryüzüne,
Van Gogh sarısı -
çılgın, köredici!
ve ardından
sağanaktan kurtulan
çatı olukları
güneş altında
genleşmeye başlardı:
PENG!PENG!PENG!
ve herkes kalkıp dışarı bakardı
hala yağmuru içine çeken
bahçeler
hiç bu kadar yeşil olmamış
bir yeşil içinde
ve kuşlar
bahçelerde
deli gibi cıvıldayan kuşlar,
7 gün 7 gecedir
yere konup da
adamakıllı bir şey yiyememiş
tohum yemekten
bıkmış kuşlar
solucanların
toprak üstüne çıkmasını beklerlerdi,
yarı boğulmuş solucanların.
kuşlar solucanları önce topraktan çekip
havaya kaldırır
sonra da midelerine indirirlerdi;
karatavuklar ve serçeler olurdu.
karatavuklar serçeleri uzaklaştırmaya
çalışır
ama serçeler,
açlıktan delirmiş,
daha küçük ve çabuk,
kendi paylarını
kotarırlardı.
erkekler verandada durur
sigaralarını içerlerdi,
şimdi kapı kapı dolaşıp
büyük olasılıkla hiç bir kapı ardında
bulamayacakları bir
iş arayacaklarının,
büyük olasılıkla çalışmayacak arabalarını
çalıştırmaya uğraşacaklarının
bilincinde.
ve bir zamanlar güzel olan
karıları
banyoya girer
saçlarını tarar,
makyajlarını yapar,
dünyalarını tekrar
biraraya getirmeye çalışırlardı,
onları saran korkunç mutsuzluğu
unutmaya çalışarak,
kahvaltı için
ne hazırlasam diye
telaşlanarak.
ve radyo
okulların
açıldığını söylerdi.
ve
ardından
işte ben
yine okul yolundaydım,
yollarda kocaman
su gölcükleri,
tepemde yeni bir dünya gibi
güneş,
evde annemler,
okula
zamanında vardım.
Bayan Sorenson bizi
"bugün tenefüs yok,
yerler çok ıslak"
diyerek karşıladı.
çocuklar "AOF"
bağırdı bir ağızdan.
"fakat tenefüs saatinde
çok farklı birşey
yapacağız," dedi,
"ve çok zevkli
bir şey!"
hepimiz merak ettik
bu çok zevkli şeyin
ne olduğunu
ve o iki saat
Bayan Sorenson
dersini anlatmaya
devam ederken
bir türlü geçmek bilmedi.
Küçük kızlara baktım,
çok tatlı ve temiz ve
dikkatli görünüyorlardı,
uslu ve dik
oturuyorlarken sıralarında
ve saçları
Kaliforniya
güneşi altında
çok güzeldi.
sonra tenefüs zili çaldı
ve hepimiz eğlenceyi
beklemeye koyulduk.
ardından Bayan Sorenson sınıfa seslendi:
"şimdi ne yapacağız
biliyor musunuz, birbirimize
yağmur sağanağı sırasında
neler yaptığımızı anlatacağız!
en ön sıradan başlayıp
arka sıralara doğru devam edeceğiz!
hadi Michael, sen başla!..."
ve hepimiz
hikayelerimizi
anlatmaya başladık, Michael başladı
ve herkes sırayla kalkıp devam etti,
ve sonra farkettik ki
hepimiz yalanlar söylüyorduk, tamamen
yalan sayılmaz ama
çoğunlugu yalandı
ve oğlanlardan bazıları pis pis
gülmeye başladığında kızlar onlara
kötü bakışlar fırlattı ve
Bayan Sorenson "tamam!" diye bağırdı
"tam bir sessizlik istiyorum!
Siz merak etmeseniz de
ben
neler yaptığınızı
öğrenmek istiyorum!"
böylece biz de hikayelerimize
devam ettik
ve hepsi de hikayeydi.
bir kız gökkuşağı
ilk çıktığında bir ucunda
Tanrı'nın yüzünü
gördügünü söyledi.
bir tek hangi ucu olduğunu söylemedi.
bir oğlan oltasını
pencereden sarkıtıp
bir balık yakalayıp
kedisini
beslediğini söyledi.
hemen hemen herkes
bir yalan uydurdu.
gerçek
fazla acı
ve utandırıcıydı.
sonra zil çaldı
ve tenefüs bitti.
"teşekkür ederim," dedi Bayan
Sorenson, "hepsi çok
hoştu.
yarına kadar
yerler
kurur ve
kullanılabilecek
hale gelir."
çocuklardan bir
gürültü koptu.
küçük kızlar
dimdik ve uslu
oturuyorlardı,
çok tatlı ve
temiz ve
dikkatli,
saçları dünyanın bir daha
asla göremeyeceği bir güneşin
ışıkları altında
çok güzel
görünüyordu.
ve...

* *~Tamam Yavrum Meteliğimiz yok Ama
Yağmurumuz vardir ama 45 karekterin azizligi iste~

mulayim 15.10.2006 21:08

3 ...

?.

(bkz: meteliğimiz yok ama kontörümüz var)

de lorean 15.10.2006 21:09

0 ...

?.

orjinali şudur,

''we ain't got no money, honey, but we got rain''

call it the greenhouse effect or whatever

but it just doesn't rain like it used to.

i particularly remember the rains of the

depression era.

there wasn't any money but there was

plenty of rain.

it wouldn't rain for just a night or

a day,

it would rain for 7 days and 7

nights

and in los angeles the storm drains

weren't built to carry off taht much

water

and the rain came down thick and

mean and

steady

and you heard it banging against

the roofs and into the ground

waterfalls of it came down

from roofs

and there was hail

big rocks of ice

bombing

exploding smashing into things

and the rain

just wouldn't

stop

and all the roofs leaked-

dishpans,

cooking pots

were placed all about;

they dripped loudly

and had to be emptied

again and

again.

the rain came up over the street curbings,

across the lawns, climbed up the steps and

entered the houses.

there were mops and bathroom towels,

and the rain often came up through the

toilets:bubbling, brown, crazy, whirling,

and all the old cars stood in the streets,

cars that had problems starting on a

sunny day,

and the jobless men stood

looking out the windows

at the old machines dying

like living things out there.

the jobless men,

failures in a failing time

were imprisoned in their houses with their

wives and children

and their

pets.

the pets refused to go out

and left their waste in

strange places.

the jobless men went mad

confined with

their once beautiful wives.

there were terrible arguments

as notices of foreclosure

fell into the mailbox.

rain and hail, cans of beans,

bread without butter;fried

eggs, boiled eggs, poached

eggs; peanut butter

sandwiches, and an invisible

chicken in every pot.

my father, never a good man

at best, beat my mother

when it rained

as i threw myself

between them,

the legs, the knees, the

screams

until they

seperated.

"i'll kill you," i screamed

at him. "you hit her again

and i'll kill you!"

"get that son-of-a-bitching

kid out of here!"

"no, henry, you stay with

your mother!"

all the households were under

seige but i believe that ours

held more terror than the

average.

and at night

as we attempted to sleep

the rains still came down

and it was in bed

in the dark

watching the moon against

the scarred window

so bravely

holding out

most of the rain,

i thought of noah and the

ark

and i thought, it has come

again.

we all thought

that.

and then, at once, it would

stop.

and it always seemed to

stop

around 5 or 6 a.m.,

peaceful then,

but not an exact silence

because things continued to

drip

drip

drip

and there was no smog then

and by 8 a.m.

there was a

blazing yellow sunlight,

van gogh yellow-

crazy, blinding!

and then

the roof drains

relieved of the rush of

water

began to expand in the warmth:

pang! pang!pang!

and everybody got up and looked outside

and there were all the lawns

still soaked

greener than green will ever

be

and there were birds

on the lawn

chirping like mad,

they hadn't eaten decently

for 7 days and 7 nights

and they were weary of

berries

and

they waited as the worms

rose to the top,

half drowned worms.

the birds plucked them

up

and gobbled them

down;there were

blackbirds and sparrows.

the blackbirds tried to

drive the sparrows off

but the sparrows,

maddened with hunger,

smaller and quicker,

got their

due.

the men stood on their porches

smoking cigarettes,

now knowing

they'd have to go out

there

to look for that job

that probably wasn't

there, to start that car

that probably wouldn't

start.

and the once beautiful

wives

stood in their bathrooms

combing their hair,

applying makeup,

trying to put their world back

together again,

trying to forget that

awful sadness that

gripped them,

wondering what they could

fix for

breakfast.

and on the radio

we were told that

school was now

open.

and

soon

there i was

on the way to school,

massive puddles in the

street,

the sun like a new

world,

my parents back in that

house,

i arrived at my classroom

on time.

mrs. sorenson greeted us

with, "we won't have our

usual recess, the grounds

are too wet."

"aw!" most of the boys

went.

"but we are going to do

something special at

recess," she went on,

"and it will be

fun!"

well, we all wondered

what that would

be

and the two hour wait

seemed a long time

as mrs. sorenson

went about

teaching her

lessons.

i looked at the little

girls, they looked so

pretty and clean and

alert,

they sat still and

straight

and their hair was

beautiful

in the california

sunshine.

the the recess bells rang

and we all waited for the

fun.

then mrs. sorenson told us:

"now, what we are going to

do is we are going to tell

each other what we did

during the rainstorm!

we'll begin in the front row

and go right around!

now, michael, you're first!. . ."

well, we all began to tell

our stories, michael began

and it went on and on,

and soon we realized that

we were all lying, not

exactly lying but mostly

lying and some of the boys

began to snicker and some

of the girls began to give

them dirty looks and

mrs. sorenson said,

"all right! i demand a

modicum of silence

here!

i am interested in what

you did

during the rainstorm

even if you

aren't!"

so we had to tell our

stories and they were

stories.

one girl said that

when the rainbow first

came

she saw god's face

at the end of it.

only she didn't say which end.

one boy said he stuck

his fishing pole

out the window

and caught a little

fish

and fed it to his

cat.

almost everybody told

a lie.

the truth was just

too awful and

embarassing to tell.

then the bell rang

and recess was

over.

"thank you," said mrs.

sorenson, "that was very

nice.

and tomorrow the grounds

will be dry

and we will put them

to use

again."

most of the boys

cheered

and the little girls

sat very straight and

still,

looking so pretty and

clean and

alert,

their hair beautiful in a sunshine that

the world might never see

again.

and

çeviri avi pardo'ya aittir.

fibobacciyim 27.09.2007 12:56

1 ...