Şikrinden şimalinden anlaşılır. Zaman ona acımamış, hayat onunla lambada ya da tvist dururken kıro halayını çektirmiş; ancak onu da tek başına ve müziksiz yaptırmıştır. Konuşurken ya duraksar ya çok anlaşılmaz ve kısa konuşur.
Böyle arkadaşlarım var, cidden zor şeyler yaşadılar. Benim gözlemim; ekseriyetin aksine karamsar, içe dönük bir ruh hali takınmaktan ziyade tam tersi hareketler yaptılar ama yapmacık tabii ki. içleri kan ağlıyorken muhtemelen unutmak adına; "hayat çok güzel" "yaşamayı seviyorum" temalı hikayeler, bundan sonra sadece kendimi düşüneceğim mantığından hareketle gereksiz harcamalar şeklinde cereyan ediyor. Ben bu şekilde gözlemledim.
T: kişinin halet-i ruhiyesinin yerle yeksan olması akabinde sergilediği tavırlar.
bir insan ne kadar neşe dolu, polyanna kafasında ve hiçbir şeye kafasını takmıyormuş gibi görünüyorsa içten içe ejdadı da o oranda s.kilmiş demektir. bu hiç şaşmaz.
