keşke her isyan böyle olsa dedirten şarkı..sabah sabah vapurda söylenilince , ki gayrı ihtiyarı dans de ediliyor hemen ; insanlar tip tip bakıyorlar , birader huni getirdim lan gibilerinden o zaman bile insanın keyfi yerine geliyor..
"olan olsun bıraktım
anlamı yok zorlamanın"
yolda yürürken etrafına bakınırsın misal; mecburen değil ama,öylesine, refleksif olarak. sonra kaldırım kenarındaki ölü serçe yavrusuna takılır gözlerin, bi renk eksilir gökten,bi şarkının notaları dağılır yerlere. çocukluğunda öldü diye günlerce ağladığın,bahçeye gömüp, yerde bulduğun bir kiremit parçasından mezar taşı yapıp dualar okuduğun muhabbet kuşun uçuşur içinde biyerlerde.mecburen... ya da odanda oturmuş tv izliyorsundur, kayıtsızca portakal soyuyorsundur, zorla değil ama, mecburen hiç değil... elindeki yara izini fark edersin birden, bir yaz akşamında vurup çıktığın kapılar kapanır tüm hücrelerinde, içinde bir mevsim kırılır, yaz(ık) olursun. iki dünya arasında suskun,ketum, iki (üç?) yaşamın olduğunu farkedersin , geçmişin sokaklara döküldüğü o alabahar günlerinden birinde. Yüreğin acıya durur.istemeden. mecburen...
her sabah işe giderken mp3 listemde olmasından mütevellit dinlediğim şarkı.
geçen sabah metroda bu şarkıyı dinlerken, kafamı kaldırmamla benimle birlikte bu şarkıya eşlik eden iki kişi gördüm. mp3'ün sesini biraz fazla açmış olmalıyım ki ses onlara kadar gitmiş. dudak hareketlerinden" mecburen mecburen mecburiyetten" diyerek şarkıya eşlik ettikleri çok bariz anlaşılıyordu.
"birçok güzeller sevdim
birini biraz fazla
gönül eşit sevmiyor
mecburiyetten"
her kelimesiyle halimi en oynak biçimde anlatan mfö şarkısı.
