bir adet albümü olan (bkz: dönersen ıslık çal) ağır şarkıların genç icracısı olarak anılan, manuş baba'nın mahlas hikayesi, diğerlerinden birazcık farklı.
mahlasını beğenmeyenler için yazıyorum; daha minik bir bebekken, anneannesinin kendisine küçük, güzel çocuk manasında manuş olarak seslenmesiyle başlamış bu serüven, müziği, aşkı ve hüznü ile kendisini çok etkilemiş. manuş, çingenelerin arasından gelen bir isimdir. sanskritçe “insan” demektir. “baba” kısmı ise, bebekken konuşmaya başladığında ağzından çıkan ilk kelimedir.
"manuş adı, yıllarca müziği, kültürü ve hüznü ile beni etkileyen çingenelerin arasından gelmektedir. sanskritçe 'insan' demektir. 'baba' ise henüz küçük bir bebekken, ağzımdan çıkan ilk kelime..." şeklinde tanımlıyor kendisini.
Yine sikindirik bi isimle aniden olgun ergenlerimiz tarafından gündem edilen isim. "Offf manuş babaaa, dönersen islik cal ok?? Dinleee..." falan olmuş millet. Hani dinledim az once, ses tonu güzel ama manuş baba ölüyooreem okeey?? Değil. Biktim bu milletin hicbir sikten anlamayip her siki kendi siki gibi ovmesinden. Amma sik döndü.
Bir seyler olsun, bir seyler de olmasin artik.
Eteği belinde parçasını eski sevgilimin tavsiyesi ile dinleyip çok beğenmiştim. Ulan gidiyorsun bari böyle bi enkaz bırakma ama değil mi. Nasıl dinleyeceğim şimdi ben manuş babayı allahsız?
En ihtiyacın olduğu zaman giden, gitmek bi yana 10 gün geçmeden başka birini buldum diyen bi de böyle güzel bi parça, güzel kitaplar, güzel hediyeler bırakan kısaca beni amıp atan birinin bana yadigarı sanatçı.
