elazığ türkülerinde diyalektik kavramlar olmaz. edirne'den kars'a, tebriz'den kabil'e, prizren'den sancak'a, batı trakya'dan doğu türkistan'a kadar yayılır ve sevilir.
türk insanı her yaşadığı toprağa büyük yüreğinide götürmüştür.
bu büyük yüreği en güzel okuyanlarda büyük yürekli hemşehrilerimdir.
mamoşyasak aşkın türküsüdür. eşini komşunun yakışıklı oğluyla aldatan genç bir kadının basılıp kocasınca öldürülmesinin öyküsüdür. konu sıradan bir üçüncü sayfa haberi gibi görünse de türkler'in aşka ve âşığa saygılarından mıdır yoksa duygusallıklarından mıdır bilinmez ölen iki âşığa böyle bir ağıt yakılmıştır. aldatılmanın kızgınlığıyla elini kana bulayan bekir hoca'ya "ellerine sağlık" demek yerine ileniyor.
elâzığ türküsü işte, güzeldir. gakgoşerkan oğur'dan dinlemekse ayrı güzeldir.
hala daha hikayesini tam sindiremediğim türküdür. ya eksik anlatılıyor ya da gerçekten hoş olmayan bir hikayesi var. bu denli mükemmellik sınırlarını aşmış bir türkü için bu ikilemde kalmak gerçekten acı veriyor insana.
