göz göre göre yakılan ve sadece eski hali "tarihi" olarak adlandırılabilecek mekan. eskilerde emekli ve öğrencilerin buluştuğu, çok ucuza birşeyler yiyip içilebilecek tarihi bir mekan olmakla birlikte şimdilerde ortam yapmaya gidilen gudik bir ortam halini almıştır.
Bursa'da en güzel ve manzaralı noktalardan biri olan setbaşı köprüsü kenarında yer alan tarihi kahve. Eski Bursa fotoğraflarında da görülen bu sevimli kahve, tarihi ahşap binası ve uzun bir döneme şahitlik etmiş bahçesi ile birçok insanın uğrak yeri idi. Okey taşlarının ve çay kaşıklarının sesleri ile kadınlı erkekli, öğrencisinden sanatçısına kadar birçok farklı tabakadan insana sohbet mekanı olmuş olan Mahfel, 1999 civarında şaibeli bir yangın ile kül oldu. Tarihi yapının küllerinin yerine, 2000 yılında beton soğuk bir bina dikildi ve mado firmasının tabelası bu binayı süslemeye başladı. Mahfel o tarihten itibaren derin bir sessizliğe bürünmüş ve insanlara küsmüştür. Ne o eski müşteri profili vardır yerinde, ne de sadece demli çayın ve türk kahvesinin tadını verir şimdiki kalabalık menü.
Tahta masa ve sandalyeleri, setbaşı köprüsü'nün her daim esintisi, ağaçları (ama Çınar mıydı, anımsayamıyorum, tam 13 sene oldu Mahfel'i görmeyeli... Mado olmuş duyduğuma göre...) ile şehrin göbeğinde bir pastoral düştü benim için. (bkz: mahfel/#1905489)'de dendiği gibi ruhu vardı. Biz "mahvolmuş eller" derdik oraya, neyse derdimiz... Pek bir güzel olurdu çayı ya da bize öyle gelirdi ve pek bir entel olurduk Mahfel'e oturduğumuzda.
kundaklandıktan sonra yeniden dizayn edilen mekan. eskiden tarihi bir mekan olduğundan, herhangi bir şekilde yıkılamıyordu. sonrasında kundaklandığı için yıkılmak zorunda kalmıştır, gerekli dekorasyon yapılmış ve mado ile birleşerek modern bir hal almıştır.
setabaşında doğmuş büyümüş biri olarak, çocukluğumun geçtiği mekan. eskiden eski bursalı yaşlı amcalar, kitap okuyan, uzun süren hararetli tartışmalar yapan gençler gelirdi buraya. entellektüel zekası yüksek bi mekandı yani. kundaklandıktan sonra küreselliğe bu mekan da karşı koyamadı. aslına bağlı kalınmaya çalışıldığı farkedilse de entellektüellerin yerini, tikky zihniyet aldı.
çalışanları arasında tanıdıklarınız varsa eğer, ne kadar yüksek hesap olursa olsun, tek kuruş vermeden çıkabileceğiniz güzel bir mekan.
eskilerden neler kaldı ki zaten.
(bkz: nostalji)
(bkz: tamam sustum)
yanındaki merdivenden köprü altına inip şarap içtiğimiz, eski/güzel günlerinde (genelde) öğrenci ve emeklilerden oluşan bi müşteri profili olan, üniversite'den hafta sonu için bursa'ya geldiğimde yandığını görüp içimin acıdığı yer.
