Halkın büyük bölümü o kadar sindirilmiş, o kadar tepkisiz, o kadar bir keyfi idâreye alıştırılmış ki apaçık, net bir şekilde; çekinmeden, dil sürçmesi yaşanmadan, tepki kaygısı gütmeden dan diye telaffuz edilir oldu artık bu memlekette eğri olacak doğrular..
Kimsenin gıkı çıkmıyor artık; abes söylemlere, 'yok artık, daha neler'.. denilesi çıkışlara, 'dün ak denilip bugün kara' denilene, 'bir övülüp bir sövülen' öznelere ve birbiriyle örtüşmeyen çelişkili söylemlere..
Bir toplumun büyük yüzdesi ancak bu kadar ruhsuzlaştırılıp ancak bu kadar kayıtsız hâle getirilebilirdi; ancak bu kadar duyarsızlaştırılıp uyuşturulabilirdi..
Velhâsıl ; gelen gelsin kardeşim. Ev sahibine soran eden yok zâten. Bi' g.tlük yer olsun kâfi, o da yoksa ev sahiplerini bir zahmet pistten alırlar.
Sus ve itaat et, ya sev ya terket, işine gelirse memleket; olay bundan ibaret.
Türkiye, tarih boyunca komşu ülkelerden gelen insanlara yardım etme konusunda destekleyici bir tutum sergilemiştir. Lübnan’dan gelen insanlara kapıları açmak, hem insani yardım perspektifinden hem de bölgesel dayanışma açısından önemli bir hareket olarak değerlendirilebilir. Bu tür bir söylem, Türkiye'nin zorda kalan bölge halklarına yardım eli uzatma geleneğinin bir devamı olarak görülebilir.
Ayrıca, Lübnan ile Türkiye arasında uzun yıllara dayanan kültürel bağlar ve tarihsel ilişkiler bulunmaktadır. Bu tür bir yaklaşımla Türkiye, hem Lübnan'dan gelen insanların yaşadığı zor duruma dikkat çekmekte hem de dayanışma ve destek sağlama arzusunu ifade etmektedir.
Bu tür destek açıklamaları, genellikle politikacılar veya insani yardım kuruluşları tarafından, göçmenlerin veya mültecilerin zorlu durumlarına bir çözüm üretmek ve uluslararası topluma karşı sorumlulukların yerine getirilmesi amacıyla yapılır.
