"i was spending my time in the doldrums
i was caught in a cauldron of hate
i felt persecuted and paralysed
i thought that everything else would just wait
while you are wasting your time on your enemies
engulfed in a fever of spite
beyond your tunnel vision reality fades
like shadows into the night
to martyr yourself to caution
is not going to help at all
because there'll be no safety in numbers
when the right one walks out of the door
can you see your days blighted by darkness?
is it true you beat your fists on the floor?
stuck in a word of isolation
while the ivy grows over the door
so i open my door to my enemies
and i ask could we wipe the slate clean
but they tell me to please go fuck myself
you know you just can't win"
*'ye nazire gibi olacak ama;
''can you see your days blighted by darkness?
is it true you beat your fists on the floor?
stuck in a word of isolation
while the ivy grows over the door'' , sözleriyle bariz bir şekilde gilmour'un bana waters'ı hatırlattığı ve onun zamanında kendisiyle çevresi arasındaki duvarı çekmesine açık bir gönderme yapan, high hopes gibi görkemli bir eserin öncesinde olmasına karşın son derece mütevazi ve güzel bir şarkı.
Bu şarkıyı sevmeyen varsa çok pis dışlarım onu. O derece güzeldir.
Roger waters a ithaf edildiği pek belli olmakla birlikte david abimizin muhteşem buğulu sesiyle adeta kollarımi açaydım gitme diyeydim ile siktir git ulan sen gittin diye koca pink floyd yikilacak mi ibne arasinda bir hava yaratan şarkıdir.
Müthiş bir pink floyd şarkısı. Son kısmı ise beni benden alıp görüyor.
Can you see your days blighted by darkness?
Is it true you beat your fists on the floor?
Stuck in a world of isolation
While the ivy grows over the door
So I open my door to my enemies
And I ask could we wipe the slate clean?
But they tell me to please go fuck myself
You know you just can't win
