''şu yaşıma kadar ben daha böyle rahatlık görmedim'' dediğim gündür. insanlarından, loşluğundan, her bir şeyinden sıkıldığım okuldan sonunda kurtuluyorum diye çok sevinmiştim. şimdi ise olayların dışında olmanın verdiği eleştiri gücüyle ''çok daha farklı geçebilirmiş'' dediğim gün, daha doğrusu günler.
Okuldaki tüm kriminal arkadaşların, karneleri alır almaz ellerinde poşet poşet kravat, gömlek, defter, kitap ne varsa mahallenin meydanına yığıp benzinle yakarak gösteri yaptığı gün olmuştur aynı zamanda.
esyalar toplanir en ust kattan tum sene boyunca birakilmayan pembe battaniye silkelenir he bir de bahce hortumu sinifin en uzunu tarafindan alinir tum sinif islatilir gecmis su savaslarinin acisini cikarir gibi. ve hatirladikca insanin gozlerini dolduran gundur bugun.
En sevdiğim yılların son günüdür.hala google dan okulumun resimlerine bakar iç çekerim.hattâ izin verilse; öldükten sonra okulumun bahçesine gömülmek isterim.
