bu model çocuklar genelde üniversite hayatlarında kendilerini gösterme çabaları içerisindeyken derslerini unutur, okulu 8 yılda bitiremezler. (bkz: bakış açısı)
sabah 8.30 da sınıftaki sırana oturup öğle 12.00 da kalkmak sonra tekrar oturup 15.30 da kalkmaktır.
sınıfın tepkisinden çekinip anlamadığın halde hocaya soru soramamaktır.
arkadaşsız kalmaktır,sınıfça düzenlenen organizasyonlardan haberinin bile olmamasıdır.
omuzlarının düşmesi,gözlerinin hep yere bakmasıdır.
En önemlisi hayatının en kritik döneminin (bkz: ergenlik) bu vahim şekilde geçmesidir.Acınılasıdır,yazıktır.
