artık bir liseli olmamaktır... koskoca 4 yıl geçip gitmiştir öyle farkında olmadan. kızgınlıklar, küslükler, kavgalar, gıcıklıklar... hepsi son bulmuştur artık. bir daha görmeyeceğiniz bir sürü insan.
geriye ne kaldı diye bakıyorum şimdi o kocaman 4 yıldan... kocaman bir hiç.
not: neyseki partide iyi eğlendim en azından moral oldu ehehe.
gün bugün yaşadığım hadisedir.insan ilk girdiği günkü heyecanın aynı dozunda bir hüzün duyuyormuş geride kalan dostlar,anılar,aşklar hepsi insanın aklına geliyor ama zaman denen şeye yenilip yolumuza devam ediyoruz sevgili sözlük yazarları. *
bu sene sadece anadolu, anadolu öğretmen, fen ve süper liselilerin yaşayacağı duygu.içlerinden biri olmak ayrı bir duygu. eşekten düşmüşe dönmek gibi bir şey olsa gerek.
mesela bugün benim okul bitti.
içimde tuhaf bir huzursuzluk ve bir parça sıkıntı var.
boşvermişlik , soytarılık , muzurluk , haylazlık dönemi kapandı.
hiç memnun değilim hiiiç.
sorumluluk sınavlarından zorla 1 sene gecikmeyle, yazın sıcağında ders çalışıp daha sonra geçtiğini öğrenip, sanki oxfordtan mezun olmuşcasına sevindirik olmanıza sebep verecek olan durum.
o diplomayı aldığın anda "ulan üç senedir*** bunun için mi sabahın köründe kalkıp hocalarla uğraştık..." denir ve derin derin düşüncelere dalınır.. aklından neler geçmez ki; arkadaşlar, o tuvalette sigara içmeler * okuldan kaçmalar, hocalarla tartışmalar ve daha sonra tabi ki lise aşkları veya aşkın... ağlarsın, üzülürsün "ah be keşke değerini bilseydik" dersin ****.
yılların ötesinden gelen edit: imla hataları düzeltildi.
herhangi bir okuldan mezun olmaktan farklı olan bir durumdur
zira belki de üniversite yüzzünden hayatınız boyunca göremeyeceginniz insanlar olabilir
hele bir de onlardan biri aşık oldugunuz kız ise
vay halinize
iste anca ukte sayınız artar
gelir sozluge yazarsınız
