lisede derste telefonumu acmam gerektiginde yada telefondan ses gelebilecek zamanlarda onu absorbe etmek icin farkli sesler cikaran canim arka dortlum.
Lise hayatimin en sicak sohbetlerini, en komik anlarını yasadigim ingilizce ve almancada kopya cekmelere doyamadigim diger derslerde ise kopya verdiğim tayfa.
Siniftaki (en onde oturanlarin bile) ozendigi ama kiskancliklarindan surekli tas attigi ancak derste herkesi gulduren okulu eglenceli kilan genelde "arka dorlu cok konusuyosunuz" diye anilan tayfa.
Ee sonuçta hepimiz iyi üniversiteler kazandık nasıl oldu'nun cevabı dostluktur efenim.
Arka sira tayfasini sevin. on sirada otursanizda sevin. Sinifin en sevilesi tipleri onlardir.
Içinde bulunduğum tayfa. Orta sıranın en arkadan 3 sırası. 6 kişiydik. Sayısal sınıfız dersler zor, ben geyik yaparken dersi de dinlerdim ayni zamanda, tayfanın geri kalanı sınıfta kaldı. Sonra yine beraber okuycaz diye sevinirken benim iyi bir ortalama ile gecmem ihanet etmişim gibi tepkiler almama sebep oldu.
başını çektiğim ekiptir , 2 farklı lisede okudum ikisinde de en arka sıradan 1 sıra öteye geçemedim , hele ilk lisemde bir tayfam vardı ki sormayın gitsin , mahşerin 4 atlısıydı lakabımız , her gün yeni bir itlikle sahneye çıkardık , bir ara okula lastik modası getirdik bütün okul paket lastikleriyle birbirine saldırır oldu , dövüş kavga her gün zaten , müdüre selam çakıp okuldan kaçmalar , belli dersleri protesto etmeler , hocaları çıldırtmalar , 2 güne bi hocalardan dayak yemeler , saç sakal uzatmalar her bokluk bizdeydi erzurum gibi yerde
özledim lan o günleri , bir daha lise okusam daha fazlasını yapardım amk
hayatım boyunca orta en arkadan 2. sırada oturmuşumdur ama lisede öyle aşırı samimi bi arkadaşım olmadı çünkü 22 kız 12 erkektik erkeklerde 2 gruba ayrılmış orta sıralara yerleşmişlerdi en arkadaki erkek bendim yani.
ben de arka sıradaydım hep. ama tayfam yoktu. yalnız yalnız oturur izlerdim sadece. bir de aynama bakardım. arada benden ayna istemek için gelirlerdi lüzumsuzlar. onlara ne zaman bir şey diyecek olsam sonrasında pişman olurdum. hepsi de aptalın tekiydi. uzun zaman oldu ama hepsine doluyum hala. bir sıra arkadaşım vardı. hayatımda gördüğüm en mal insanlardan biri. geldi yanıma oturdu. hayatta herşeyi baba parasıyla elde etmiş, elde edecek olan biri. şimdi de baba parasıyla tıp okuyor. okulu en son kan davalık olmuş şekilde bitirdik. onun o beline kadar gelen kendisi gibi lüzumsuz saçlarını kaç kere böyle yolum yolum yolmayı hayal ettim ama nasip olmadı. arada facebook'ta görüyorum yakın arkadaşım olduğunu iddia eden bir gereksiz de bütün yaz abiye giyip abartılı, iğrenç saç ve makyajlar eşliğinde düğün düğün gezdi. şimdi de kapanmış. ben de acıyarak izledim. gerçi acıyorum ama birlikte kurduğumuz hayalleri hep o salaklar gerçekleştirdi. rehber öğretmenimiz vardı. bu adilere dayanamaz gider ona ağlardım çok. o bile sinirlenir gibi olurdu bazen. herşeyin güzel olacağını, hayatta güzel şeylerin de olduğunu anlatırdı. kendi hikayelerini de anlatırdı. fakat ben o zamandan beri aynıyım. etrafımdaki insanlar değişiyor ama bir mal gidiyor başka bir mal geliyor. çok güzel arkadaşlıklarım da oldu hayatta ama okulda çoğunlukla yalnızdım, hala yalnızım. biraz yabaniyim de ondan galiba. ama kötü niyetli ya da kompleksli, insanları darlayan biri de değilim bence. onlara hitap etmiyorum galiba. şu an hayat daha zor ama onlar olmadığı için çok daha mutluyum.
Bizim lisenin arka sıra tayfasından biri ege tıp mezunu şimdi. Biri de dokuz eylül de biyoloji öğretmenliği okudu. Adamlar öğle yemeği arasında oyuna kosuyolarDı bi de ya.
Lise hayatım boyunca hep o arka dörtlünün arasında oldum. Bu dörtlünün arasından ben öğretmen oldum , sıra arkadaşım avukat oldu , ön sıradaki arkadaş bankacı oldu diğeri hala okuyor. Hülasa arka sıra tayfası içinde olmak çok da vahim bir durum değildir.
Sahsimin da içinde olduğu efsane tayfadir. Birbirimize ne ibnelikler yapardık hey gidi hey. Artık herkes adımızı biliyordu lakaplarimiz ceyrancıoğlu
Coşkun
Bülo
Ve zenci idi.
