lisede ülkücü olmanın tek amacı bir kavga sırasında telefonlara sarılıp meşhur "abi" leri aramaktır. kolları aça aça yürümektir. kafa tokuşturmaktır. okulun ağır abisi, reisi, babası olmaktır. eğer milliyetçilik bu ise vay halimize.
kimisi gerçekten fikri savunduğu için olsa da, bu kişilerin %84.17sinin -arka- diye tabir edilen kavgada yardıma gelecek kişilere sahip olmak için bu yola girdikleri bilinmektedir.**
ülkücülük, diye tabir edilen gerizekalı davranış biçimleri topluluğunun daha genç yaşta, özellikle ergenlik çağında vuku bulmasıdır. Üniversitedekine göre daha kabul edilebilirdir.
sürü olma piskolojisi insanda da vardır hayvanlarda olduğu gibi. gerçekten düşünceleri yönünde ülkücü olanlar da vardır. ancak lisede ülkücü olanların coğu kendi içindeki eziklikleri sürü olarak kimseye göstermeme, güçlü gözükme isteğidir. lisede ülkücü olmak her zaman ülkücü olmak değildir. yalnız başaramayacağı şeyleri sürüsüyle halletmeye çalışmaktır. tıpkı çakalların yaptığı gibi.
edit: lisedeki samimi arkadaşları ülkücü olan birinin entrysidir bu.
lisede ki beyinle hiç bi b.k olunamayacağını bilip, hiç bir b.k olmayan insandır.
- bizim oğlan niye üniversiteyi kazanamadı müdür.
+ sizin oğlan lisede ülkücü oldu daha büyük ne yapsın.
acınacak haldeyiz.
ergenlik dönemi kişilik arama belirtisidir. ocaktaki arkadaşlarıyla toplu gezip, "sen benim manitama baktın" gibi sebeplerle okul çıkışları kavga çıkarmaktır. Atatürk milliyetçisiyiz derler ama faşizm Atatürk milliyetçiliği değildir.
kişiliği koyacak yer aramanın sonunda gerçekleşmiş eylemdir. tamam solcu olmak çok çok ulu bir eylem demeyeceğim ama sorunca liseli ülkücülere 9 ışıktan bile haberi yoktur. insan lisede isyan eder ama bireysel isyanları toplumsal ideolojilerle susturmak ve kendini bir yere koymak kişiliğe de topluma da zarar verir.
