Yok. Benim olmadı. 3 4 kız teklif etti ben kabul etmedim.
Peki neden? Tembel olduğum için. Arkadaşlarım mal mısın oğlum dediklerinde ben: "ne uğraşacağım ya sizin sevgiliniz, aşkınız varda ne yapıyorsunuz? Hiçbir şey. Boyuna trip(naz mı artık?) çekiyorsunuz, bayağı bir zamanınızı ayırıyorsunuz ne oluyor? Benle sohbet ediyorsunuz olan bu." derdim.
Sözlük ben hiç sevmemişim bunu anladım. Belki beni seven olmuştur ama ben sevmemişim. Kaybım var mı ? Tabi ki de var. Acemiyim oğlum bu işlerde. Milletin kızı eskaza kendine aşık etse ne yaparım bilmiyorum.
Not:acemilik aşk denen duygudadır. Sevgili yapma olayını kaptım çoktan.
Cidden unutulmuyor. En azından ben unutmadım. Aradan yıllar geçsede arada facebook'tan resimlerine baktığım doğrudur.
Genelde ilk aşklar lisede oluyor sanırım.
Benim için Görüldüğünde hala kalp ritmimin değiştiğini fark ettiren platonik aşktır.
Bundan belki 3 ay önce falandır, günlerden bir gün burada ona dair bir şey yazmıştım ve bu yazı şimdi görsem yüzüne bile bakmam babında bir yazıydı yanlış hatırlamıyorsam. Aynı hafta yıllar sonra ilk defa gördüm ve Kalbimin ritmi biraz değişip daha hızlı atmaya başladı gördüğüm an. Yine de unutmuşum bence, lisedeyken kan yüzümü terk eder, yüzüm kireç gibi olur, dudaklarım mor rengini alırdı çünkü. Hiç değilse sadece kalbim biraz daha hızlı atmaya başladı o kadar. Lisedeyken Arkadaşlarım anlardı beni görünce, yine onu mu gördün diye sorarlardı.
Daha da aynısı olmadı zaten. Insan tanımadan da sevebiliyormuş ama tanıyor olsam sever miydim orası kocaman bir muamma. Daha da birini gördüğümde böyle olur muyum, hiç sanmıyorum. Sevdiğim ve üzüldüğüm için pişman mıyım? Hayır. Yine o yıllarda olsam, yine aynı yerde bulunsam onu severdim. Zira yıllar sonra bile onu kime göstersem verilen tepkiler haksız olmadığımı kanıtlar nitelikte oldu. Kim o yaşlarda olsa severdi. Ben de onu sevdim.
