bazilari icin bitmeyen dostluktur.kimileri icin hatirlamak istemedigi mazidir.
genelde bitmeyen dostluktur haliyle.3 sene gecirmissinizdir lise yillarinda bu arkadaslarinizla.hatta hazirlik okuyan ogrenci 4'lemistir.beraber yemekler yenmistir.beraber firlamaliklar yapilmistir.derse calisilmistir.okuldan kacilmistir yeri geldiginde.sinifi bazen arkadasiniz gecirmistir size.sinav kagidinizi doldurmustur usenmeden.ailenizden cok gorustugunuz insanlar toplulugudur.
Bazense geride biraktiginiz,hatirlamak istemediginiz mazidir.gecerli sebepleri soyle aciklanabilir.okulunuz en firlama okullardan biridir.ve siz iyi ruhlu bir ogrencisinizdir.nere baksaniz isi firlamaklik olan kisiler goruyorsunuzdur.ve siz bundan hic haz almiyorsunuzdur.sizin amaciniz okumak doktor olmaktir belkide.ama onlar bunu her zaman goz ardi ederler.ve sizi yoldan cikarmak icin ellerinden geleni arkalarina koymazlar.bu arkadaslariniz yuzunden liseyi fiyasko bitirme sansiniz yuksektir.yoldan cikarmislardir sizi.ve buyudugunuzde pismanlik duygusu yasamaniza sebeb olmuslardir belkide.
her ne olursa olsun, nerden bakilirsa bakilsin unutulmayan yillardir.
genellikle insanların üniversiteye gidildiyse eğer bir süre sonra koptuğu, uzaklaştığı arkadaşlıklardır. her ne kadar en deli, en sorumsuz çağların birlikte geçirilmesi ile bir paylaşım yaratıldıysa da bir bakıma herşeyin en yüzeysel olduğu döneme denk gelir bu arkadaşlıklar. ta ki üniversiteye girilip hem bir nebze daha özgürlüğe kavuşmanın, hem de aklın olgunlaşmaya başlaması neticesinde paylaşımlar daha derinlik kazanır, arkadaşlıklar daha sağlam olur ve bir altında duran ve daha zayıf olanları çürütür. bu sebeptendir ki üniversite arkadaşlıkları çoğu zaman lise arkadaşlıklarından daha sağlam ve kalıcı olur.
lise bittiğinde ne kadar dandik arkadaşlıklar olduğu anlaşılan saçma bir mutluluk oyunudur.yavaş yavaş büyüdükçe ne salak olunduğu anlamıyla eşittir ama nedense hayatın en güzel eğitim dönemini oluşturur ki bu da gizemli bir çelişkidir.
o yılların ne kadar güzel yıllar oldugunu lise bitince universite cagında anlıyor adam ..
insanın üniversitede değil , lisede olduğu zaman gercek özgürlüktür yaşantısı . En azından üstlenecek bir sorumluluk duygusu yok , hayvanaltlıklar diz boyu , o yıllarda lise arakadasları ile okulda kurulan çilingir sofraları. Samimi dostluklar. Lise bitti ama ordan bana yadigar 3 hakiki dost kaldı.. *
17yaş benim en unutulmaz yıllarımdı.......hep özlemle andığım....hala görüştüğüm ve dost dediğim insanların olduğu yıllarım...sonrasında dost bulamadım....
değerini üniversitede çok daha iyi anladığınız arkadaşlıklardır ve belki de ileriki yıllarda çok daha iyi anlayacaksınızdır... ve üniversitedeki çıkarcı ipnelerle kurulan arkadaşlıklara! hiç mi hiç benzemez...
ne kadar süre görmemiş olursanız olun... aradan kaç yıl geçerse geçsin; o adam hala hocaya beraber laf soktuğunuz, lan şunu benim için yapar mısın dediğinizde; hala o kadar işini bırakıp, iki eli kanda olsa da elinden geleni yapmaya çalışandır... hatta istediğiniz şey için; başkalarından binlerce ytl aldığı halde; sizden bir kuruş istemez... parayı zorla vermeye çalışırsınız, küfür eder siktir git lan manyak mısın diye... ki aslında parayla bile yapan yoktur neredeyse istediğiniz şeyi, uğraşılmaz diye...
ve bu iş muhabbeti kısa sürer; hemen eskiye dönülür... lan şu karı ne verdiydi millete bi bize vermedi diye bi sigara yakar... söyleyemezsiniz o hatuna kaydığınızı...
sonra konuyu değiştirirsiniz, hocalardan bahsedersiniz... iki kadeh dolmuştur zaten çoktan...**
en sıcak, en masum, en içten ve en deli dostluklardır.
bidaha karşımıza onlar gibisi hiç çıkmaz.
üniversite arkadaşlıklarına bakıyorum da hep bir çıkar ilişkisi. erkekler bir kızı yatağa nasıl atarım diye bakıyor.
lisedeki kardeşlerimi çok özlüyorum.
iki kardeş gibi aynı yatağı paylaştığım, aç kaldığımızda bir simidi ikiye bölüp yediğim, üşüdüğümde ceketini çıkarıp veren, hasta olduğumda başucumda duran dostlarımı çok özlüyorum.
artık yeni yeni tanıdığım insanların hiç biri onlar gibi değiller.biliyorum hiç kimse onlar gibi olamıyacaklar.
lise dostlukları arkadaşlıkları çok başka.
hem maddi hem ailesel nedenlerden dolayı tadı çok iyi çıkarılsa da rahat, boşvermiş şekilde yaşanamamış arkadşlık&dostluklardır.
üniversitede olsa ya da daha özgür olduğun bir ortamda tadından yenmeyecek anılar ortaya çıkardı, ki bu arkadaşlıklar artık güncellenmiş (bkz: facebook) lisede yaşanan güzel günlere yenileri eklenmeye başlanmıştır. bazen sanal ortamda, bazen gerçek...
lise dönemlerinde veya liseden hemen mezun olunduğunda "asla ve asla" unutulmayacağı sanılan, çok özel olduğu kabul edilen, fakat yıllar geçipte hayata atıldığı zaman, ortakaokul ve Üniversite arkadaşlığından pek bir farkının anlaşılacağı durumdur.
bir başkadır lise arkadaşlıkları, hatta kardeşliği diyebiliriz. aynı sıralarda oturursunuz, belki aynı dershaneye gidersiniz bütün gününüz geçer bu arkadaşlarla, babanızdan çok görürsünüz hatta. tuvalette bir dal sigarayı 8 kişi dönersiniz, yeri geldi mi mevzulara girersiniz birlikte. unutulmaz anılar yaşarsınız tekrar o döneme dönmek istersiniz bu sivil yaşamınızda...
samimidir, ama lise sonda anlarsın ki onlar için yaptığın fedakarlıklar tamamen saçmalıktır, 4-5 ay sonra yolda en sağlam kankanı görsen sadece kafa sallayıp selam vereceğini fark edersin, ama artık çok geçtir, tren kaçmıştır... iç çekip dersin ki; bunlar hep hormonlardan oluyor amk, insanın delilik çağları işte...
Kişilerin birbirlerine sürekli; oğlom, kızaam, kanka, dayı, hacı, kanki vs. Şeklinde hitap ettiği, bol sivilce ve kıl içeren cıvık ve gereksiz arkadaşlık biçimi
benim için her zaman kalbimde ayrı bir yeri olacak galiba lisedeki arkadaşlarımın. mezun olalı kaç yıl oldu, az önce birisiyle tam 2 saat konuştum. telefonu kapattığımda kendimi çok mutlu ve şanslı hissettim. lise yıllarında belki bundan çok daha farklıydı hayatım, sorunlarım, aşamadığım şeyler vardı, ama mutluymuşum be. yıllar sonra aynı mutluluğu ayda yılda bir de olsa yaşamak çok güzel oldu. o saf,temiz duygularla temeli atılan arkadaşlıklar; üniversitedeki, iş hayatındaki menfaat uğruna kurulan arkadaşlıklara bin basar. kıymetini bilin ey liseli bebeler.
Genellikle geçici olan arkadaşlıklardır. Şuan hayatımda kalan tek kişi var. O arka dörtlü dağıldı. Diğerleri meraba meraba. istisnalar var. Şuanda içeride oturuyorlar. Halamın iki lise arkadaşı babaannemin yanına gelmişler. Vay bee. Acaba benimkiler de böyle olacaklar mı?
yolda üniden arkadaşını görsen hasktir dersin belki amma velakin lise arkadaşın 30 yıl sonra görsen gene aynı samimiyeti yakalarsın. öyle acayip bir şeydir.
henüz kişiliğin tam oturmadığı bir dönemde kurulan arkadaşlıklar. bu bakımdan nicel olarak tatmin edici gibi görülse de nitelik olarak doyurucu değildir.
