ben buradan çok yazdım.
ilk bölümlerine bakın. dizi absürt komediydi.
sonra acaip duygusallaştırdılar, sosyal medyanın gazıyla.
mecnun dizi de bi kaç cümle acıklı laflar ediyor o da peşinden hemen esprisi geliyordu fekat bu sosyal medya aldı o lafları, aman ne dokuınaklı, amen ne derin cart curt etti. senaristler de o gazla o tarafa yöneldi. işte beklediğim son. el finalle.
zaten exxen e geçtikten sonra ben, burak aksak ın zeki senaryo kısımlarını pek hissedemedim. düz bir dizi olmuştu.
bu arada dizi ile ilgili ilgimi çeken bir şey ise dizide ilk bölümden beri tek karakteri iyiye giden adamın erdal bakkal olması. mecnun leyla öldükten sonra iyice zıvanadan çıktı, ismail abi hep aynı çocuksu karakter, yavuz da hep aynı keza iskender'de... ama erdal bakkal karısı ve çocuğu öldükten sonra daha az tamahkar bir adam oldu. artık eskisi gibi parayı sevmesede, maddiyatçı adam olmasada öyle rol yaptığını bölmün birinde söylemişti metine.
ayıptır, günahtır, devam ettirin şu diziyi. bizim fazladan bir 5,10 sezon daha ihtiyacımız var.
edit: spoil vermeyi unutmuşum, mecnun karabasanın asasını alıp milleti mahalleden göndermek için türlü oyunlar çeviriyor, yeni leyla da zaten mecnun'u terk etmeye niyetlenmiş, bu durumu öğreniyor, tuzu biberi oluyor. sonra mecnun da tv nin başına geçip karabasanın asası sayesinde oturup geçmişini, leylayla olan anılarını izliyor. bari 1 bölümlük eski leylayı getireydiniz o kadar bekledik eski leylayı.
Ve Leyla'nın ölümü üzerine bu sahne;
"Yani ben ben böyle bir şeyi kaldıramam baba ya anlatabiliyor muyum? Ne olur yani? Şunla kafama vurur musun bir tane. Allah aşkına ya valla vur kafama vur, uyanmak istiyorum çünkü yani kafam çok karışık şu anda... Baba vur kafama vur, ne olur beni uyandır... Allah aşkına uyandır... Çok... Ben bunu kaldırabilecek durumda değilim... Bana o kadar ser vur ki uyanayım eğer uyanmıyorsam uyandırın yoksa ben... Baba göm beni buraya Allah aşkına..."
Bu diziyi izleme isteğimin olduğu her dönemde hayatım berbattı. Leyla ile Mecnun benim için dertlerimden ve depresyondan kaçış aracı oldu hep. Kafamı meşgul etmek için o absürt ama sevimli dünyanın içine girmek istedim.
Şimdi yine bu dönemdeyim. Eski sevgilimden tam olarak kopabilmiş değilim. O da kopamıyor ama ne yapmak istediğini bilmiyorum. Birdenbire kesip atsam rahatlayacağım ama gücüm yok. Doktora tezimi savunmama az kaldı ama bittikten sonrası için endişeliyim, emeklerim boşa gider diye korkuyorum. Ayrıca biri tarafından çok sevileceğime, yaralarımı saracak bir ilişki yaşayacağıma olan inancımı yitirdim. Yerlerde sürünmediğim ama beni içten içe kemiren gizli bir depresyonun pençesindeyim.
Hayatımın en kötü dönemlerini Leyla ile Mecnun dizisiyle atlattım. Şimdi yine böyle bir dönemdeyim. Eğer bu dertlerden de kurtulursam "Oh be!" dediğim bir dönemde diziye tekrar başlayacağım.
