ihtiyaçları çok fazlalaşan insanlar kendi öz kaynaklarının sınırlarını zorlamaya itilir ve yollarına çıkan herhangi bir savunmasız kişiden bile irkilir. iş ve ücretler, yiyecek ve ısı, cesaret ve iyi niyet hepsi sahip olamadıkları şeylerdir. ışık gölgeye dönüşür ve karanlık yüreklerini doldurur. bu karanlık içeresinde erkek, kadın ve çocuğun zayıflığını ele geçirir ve onları utanç verici işlere zorlar. artık hiçbir dehşet veya korku dışlanmaz. ümitsizlik, sadece dört duvarın adiliği ve basitliği ile sınırlanmıştır; hepsi kötülük ve suça yönelir...
hepsi sefilleşmiş, bozulmuş birer kötü ve pislik gibi gözükür. fakat o denli alçalmış kişilerin de daha fazla alçalamayacağı bir çizgi vardır ve bu dönüm noktasında, dış dünya adeta yutar bu zavallı, talihsiz, kimliksiz insanları... onlar "sefiller"dir; toplumdan dışlananlar, yeraltı köpekleri...
görüntü kalitesi müthiştir.
böylesine kült bi eserin yeniden çekimi yapılması gerekiyorsa bu kadar kaliteli, fark yaratacak bir şekilde yapılmalıydı. yapmışlar da.
cok harika bir film. müzikal oldugu icin hemen hemen konusulan metin bulunmamasina rahmen ne kadar güzel ifadeler bulunmus...
hugh jackman, anne hathawey, russell crowe'un gercekten muthis oyunculuk sergilemisler.
tüm karakterlerine hayran olunmustur.
Müzikal tarzı sevmeyenler bu ve bunun gibi filmlere hiç yaklaşmasın. Ondan sonra beğenmedim oluyor. Neden diye sorduğumuzda da müzikal tarz sevmiyorum oluyor. izleme o zaman börtü böceğim benim. Filmin hakkını yememek gerekiyor. Singin' in the Rain, Sweeney Todd The Demon Barber of Fleet Street filmlerinden sonra en sevdiğim üçüncü müzikal oldu. Süreyi biraz uzun tutarak aslında riskli birşeye imza atsalar bile seyir doyumuna sonuna kadar ulaştırmasını biliyor. Victor Hugo'nun nadide eserinden yola çıkarak hazırlanınca daha bir güzel olmuş. Romantik bir eser olmasından kaynklıdır filmin içinde ki sık tesadüfler izleyenleri biraz 'yok artık' çizgisine sürükleyebilir. Sonuçta o akımın bu özelliğidir onu 'akım' kılan şey.. Özellikle sahnelerin etkileyiciliği çok hoşuma gitti.
Eleştireceğim noktalar da var tabii.. Örneğin gereksizce gözümüze sokulan 'göz'ler gözümden kaçmadı. Yakışmamış bu esere.. Bundan sonra da bazı sahnelerin gereksiz yere uzatıldığını fark ettim. Tek oyuncu çekimlerinde hele ki bir müzikalde sahneler o kadar uzatılmamalı. Bir de herşeyi müzikle, melodiyle anlatma çabası hoşuma gitmedi. Müzikal tarza aşina olmayanlar için aralara (bu kadar uzun sürede) normal replikler yerleştirmek şart.
Anne Hathaway her ne kadar çok az süre yer alsa da Yardımcı Kadın Oyuncu ödülünü hak ettiğin gösterdi. Kendisinin izlediğim ilk filmi The Devil Wears Prada idi. Kendisini burada keşfetmiştim ki elmas gibi parlıyordu o filmde bile. Sonunda da bana göre hak ettiği ödülü alıp istenilen yerde gördüm kendisini.. Hugh Jackman takdire şayan bir performans sergilemiş. Gençlikten yaşlılığa doğru en belirgin şekilde filmin içine yedirilmiş, altından iyi bir şekilde kalkmış. Bundan sonra belirteceğim sadece Young Cosette'in tatlılığı olur.
Özellikle belirtiyorum tarza aşina olanlar ve sevenler izlesin böyle filmleri. Çünkü sıkar biliyorum, sevmediğiniz bir yemeği de yediremeyiz nihayetinde. Fakat çok güzel hazırlanmış, dekorları, kostümleri ile ön plana çıkan bir film. Senaryosu zaten über.
ikinci kez 75. sayfasında takılıp kalınan roman. Yakında filmini alıp izleyeceğim tam olacak.
Tamam roman bilmem kaçıncı yüzyıl Fransızcasında yazılmış olabilir de be adam ingilizce'ye de aynı şekilde çevirmen gerekir mi? Öyle kelimeler kullanmışlar ki Webster sözlük bile ahh uuuh be ne lan diye dile gelecek nerdeyse.
fransız ihtilalinden sonraki yeni hükümetin başa gelmesiyle çarkın hiç değişmemiş gibi kaldığı yerden aynı işlemeye devam etmesi ve ruhunu satmadan özgürce yaşamak isteyenlerin başkaldırısının hikayesini en güzel işlemiş filmlerdendir.kitabını okuduğumda lisedeydim,ne kadar hakkını verebilmiştim bilmiyorum ancak filmi şahane ve müzikal olmasına rağmen 2,5 saat gözümü kırpmadan izledim.salonda sadece ben vardım,86.000 kişi izlemiş türkiye'de,celal ile ceren'i ise 2 milyon 800 bin kişi.varın kıyaslamayı siz yapın.
hugh jackman oyunculuğuyla göz dolduruyor ve makyajları olağanüstüydü,ödül alamamış olması üzücü,anna hathaway de gayet başarılıydı.ama beni daha çok şaşırtan devrimcilerin oyunculuklarıydı.beni en çok etkileyen sahnelerden birisini paylaşıyorum.ahanda:
haksız bi şekilde yıllarını hapishanede geçiren bir insanın, sivil hayatta hem insani hem de maddi değerler açısından nirvanaya erişme sürecini anlatır. kitabın en heyecanlı kısımları jean valjean'ın polis müfettişi Javert'den kaçış sürecidir.
artık elimizde müzikal filmi de bulunan şaheser. bildiğim kadarıyla amerikan değil ingiliz yapımı bir film. başarılı ve uzun olmuş(2.5 saat yaklaşık). müzikalin bazı parçaları gerçekten çok güzel(look down intro su başta olmak üzere). tabi orijinalinden alıntılanan her eser gibi bu tarz yapıların çok eleştiricisi olacak bunun kaçarı yok. örneğin "yok yea bunun kitabı daha güzeldi yeaaaea" entelleri gibi. bu saçmalığın da derhal bitmesi gerekir aslında. ulan biri kitap diğer film hatta müzikal ne içtinde ikisini aynı şey gibi karşılaştırıyorsun sen...
sözün özü hikayeyi bilenler için gayet tatlı bir müzikal şölen olacağı kesin, henüz kitabını okumamış, drama ve sokak edebiyatına aşina olmayan aksiyon severlerin olabildiğince uzak durması gerekecek bir film. bu tarz müzikallerin çoğalması ümidiyle.
yılın balonu an itibariyle 80 dakika dayanabildim filme. Bu nedir amk tamam müzikalde bari kavga ederken ya da ne biliyim yakalanmak üzereyken şarkı söylemeyin bu nedir lan? kafam şişti yemin ediyorum.
müzikali sevdiren filmdir. ben hep javertçiydim. son filmle daha çok pekişti, oy allam o ne inanç o ne bağlılıktır fikirlerine. http://galeri.uludagsozluk.com/g/sefiller/
hugh jackman'ın bağırarak şarkı söylediğinde yüzündeki bütün damarlar patlarcasına belirginleştiği sahne çocuklar için davranış bozukluğuna yol açacaktır.
ailecek gitmeyiniz.
özellikle küçük Gavroche un vurulduğu sahne ve jean valjean babamızın öldüğü sahne ve sonrası tüyleri diken diken eder. ağlamaktan alkışlayamamanıza bile neden olabilir.
anne hathaway'i o rolde oynatıp tüm çocukluk hayallerimin ve kitabın amına koymuşlar tebrik ederim. keira knightley'den anna karenina sıçan hollywood, klasiklerden elini çek bak allahın adını vericem...
