kendisi sözlüğe ilk geldiği günden bu yana ilgimi çekmişti. bunu neden yazıyorum fikrim yok. ama 3 aydır garip bir şekilde takıntım oldu. bugüne kadar adını da bilmiyordum, arkadaşlarım yazdı bir sürü şey öğrendim sayelerinde. belki kızacaksın ama birçok cevap vermediğin hesap benimdi. sadece 1 kez konuştuk seninle. onda da sana biraz askıntı oldum, özür dilerim. bana, “sana hakaret edecek veya tersleyecek değilim. ama bir şey söylemek istiyorum. sen böyle davranınca kimi kız ciddiye alıp bağlanır, kimi de kötü konuşur kalbin kırılır senin de. bence yapmamalısın.” demiştin. vay iq? meriç de olduk dedim o gün. ama daha bir çok sevdim seni. böyle düşünceli ve ince oluşun çok hoşuma gitti. düne kadar sevgilin, sevdiğin bilmem neyin olduğu aklımın ucundan geçmedi. ama 2 gündür kafayı yiyorum, sen de kedilerini falan besliyordundur. keşke bu kadar naif olmasaydın da, sana böyle bağlanmasaydım. biliyorum ki bizden bir şey olmaz, özellikle sen benim yazdıklarımı görünce. belki buna cevap vermeyeceksin, belki de karşılık veremediğin için özür dileyip üzüleceksin. ne olur üzülme. sen üzülmeyi, ağlamayı haketmeyecek kadar güzelsin. hep güzel kal, emin ol ki senden bir beklentim yok. sadece bunlar yük gibi gelmeye başladı, sana yazmaya cesaret edemediğim için böyle bilmeni istedim. tek isteğim, kendine iyi bak ve sana iyi bakacak insanlarla ol her zaman.
