(kelime kelime olmasa da anlatılmak istenen ismet berkan dan alıntıdır)
ülkemizde laiklik ''din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması'' boyutundan çıkarılıp bir din haline dönüştürülmektedir ve bu laiklik dini cumhuriyetimiz için islamiyet dininden daha büyük bir tehdittir.
şeriatçıların sekülerlikle karıştırdığı, sıçıp batırdığı kavram.ama işin enteresanı şu ki bizim laikler de kendini seküler sanmaya ve öyle davranmaya başladı. allah sonumuzu hayır etsin.
insanlar arasındaki inanç farklılığını dengeye oturtan, insanların birlikte yaşamasını kolaylaştıran ilkedir. Türkiye'nin temel direğidir. Dinsel sömürü unsurları ve inancı bağnazlık noktasında algılayanların diğer insanların haklarına müdahale etmesini engeller.
yunan mitolojisinde achilleusun topuğu ne ise, ülkemizde de aynı durumdadır. en hassas noktamızdır ve birileri kaşıdıkça sorunlar, olaylar kaşınılmazdır.
bu ilkeye sataşan genç nesil bilmemektedir ki 1960 müdahalesinin sebeplerinden birisi, 80 ihtilaline giden süreçte sol-sağ ayrımının halkın gözünde dindar-dinsiz ayrımı olduğudur.
daha osmanlı'da, osmanlı'nın sonlarına yaklaşılırken, "ruhban" ve "la ruhban" şeklinde bir ayrımla çözüm çaresi olarak düşünülen fakat ancak atatürk devrimleri ile uygulamaya geçebilen düzenleyici düşünce.
okul hayatı boyunca "din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılmasıdır" gibi kalıplaştırılmış ama hiç bişey ifade etmeyen bir tanıma sahip olgudur. fransa, türkiye ve birkaç devlet dışında yasaya geçirilip devletin resmi ideolojisi haline getirilmeye gerek görülmemiştir ayrıca vatikan dışında da dini kurallarla yönetilen hristiyan bir ülke yoktur. batı dünyasının laiklik gibi bir kaygısının olmayışı, bizdekinin aksine devrim yapanların "beyler bundan sonra yasalarımızı incile göre çıkartmıyoruz" diye anlaşmamaları bunun yerine laikliğin toplumca kabullenilmesinden kaynaklanmaktadır. bu toplumsal laiklik insanların* dinin resmi değil bireysel bişey olduğunu yani sadece allah ile kulu arasında olduğunu rönesans ve reform hareketleriyle iyice bellemesidir. denilebilir ki laikliğin temelleri orta çağ kilisesinin yıkılmasıyla ortaya çıkmıştır. ortaçağ kilisesi, döneminde şeriatın karşılığıydı: dini kuralları insanların günlük yaşantılarına yasa olarak dayatma yetkisine sahipti. halkın-bireyin laik olması sonucuysa kilisenin ve dinin, devlet yerine geçemeyecek bir kurum olduğu bilinci yerleşmiştir. müslüman ülkelerdeyse bu durum çok sancılıdır. özellikle türkiye de laikliğin ne olduğu konusu dahi açıklığa kavuşamadı. kimileri laikliği, dindar olmayan birinin yönetime geçmesi yada cumhurbaşkanı eşinin türbanlı olmaması olarak yorumladı. yaşar nuri öztürk ün eski ilahiyat fakültesi dekanı olması (yani dini bir geçmişinin olması) yüzünden siyasete atılmsını laikliğe aykırı bulanlar bile olmuştur. oysa ki devletin başına geçen kişi değil ilahiyat bölümü dekanı isterse imam olsun laikliğe mani değildir. çünkü laiklik mesleki sıfatlarla yada insanların giyim kuşamları ile tehlikeye girecek değildir. laiklik insanların dini yaşayış şekillerine müdahaleyi yasal(!) temele dayandırmaya çalışacak ve buna uygun dini bir yönetim getirecek kişilerin başa geçmesiyle tehlikeye girer. irticacı olarak adlandırılan kişilerin meslekleri ne olursa olsun laikliğe gölge düşürdükleri kesindir. hacı murad sokakta isterse şalvarını giysin saklını uzatsın. bu onun müslümanlığı yaşama şekilidir ve onu alakadar eder. başka birisi ise namaz kılmamayı, oruç tutmamayı ve içki içmeyi tercih edebilir. laiklik bu iki kişiye de dilediği gibi yaşama hakkı yeren yönetimdir. bir ateistin yada ilahiyaçının yönetime gelmesiyle laiklik tehlikeye girmez ama içki satışını yasaklayan, sarık takmayı sakal bırakmayı zorunlu kılan bir yönetim (bkz: taliban) yada tam tersi ibadethaneleri kapatan bir rejim de laikliğe tehdittir. (bkz: komünizm).
kısaca, dinin devlet meselesi değil yaratan ile insan arasında bireysel bişey olduğunun yönetim sınıfı tarafından kabul görmesidir.
Din ve devlet islerinin birbirinden ayrilmasi, devlet duzeninin ve hukuk kurallarinin dine degil, akla ve bilime dayandirilmasi, fakat kimsenin inancina ve vicdan hurriyetine karisilmamasidir.
Turkiye'de Devlet kurum ve kuruluslarinin laiklesmesi asamalari su sekilde olmustur:
1 kasim 1922: saltanatin kaldirilmasi
3 mart 1924: tevhid-i tedrisat kanununun kabulu
1924 anayasasina "turkiye cumhuriyeti devleti'nin dini islamdir" maddesinin eklenmesi
10 nisan 1928: "devletin dini islamdir" hukmunun cikarilmasi
1937 anayasasinda "turkiye cumhuriyeti devleti laiktir" ilkesinin konulmasi
yıllar önce tanımlaması yapılmış ve açıklanmış olmasına rağmen bazılarının hala anlayamadıkları, anlamak istemedikleri kavram. Eğer bugün hala bunun tanımı yapılmaya çalışılıyor, hala birileri tarafından tartışma konusu haline getiriliyorsa vay halimizedir ki öyledir, yazıktır.
laiklik bir çeşit ilaçtır, lakin belli bir hastalık için geliştirildiği halde başka bir derde sürpriz bir şekilde çok daha iyi gelen türden bir ilaçtır.
mesela; bir çeşit gerçek serumudur, herkes onun sayesinde gerçek niyetini çaresizce döker ortaya, farkında bile olmadan.
mesela; bir çeşit kapasite ve algı ölçücüdür, ne kadar üstün donanımlarla donanmş bile olsa, bir beynin nasıl bir kalıp içinde şekillendirildiğini sunar gözlerinizin önüne.
velhasıl, laiklik herkes için iyi birşeydir, kullanınız.
