Türkçesiyle "köprüdeki kız" ingilizcesiyle de "girl on the bridge" isimli, 1999 Fransa yapımı ve siyah beyaz çekilmiş Patrice Leconte filmi.
iki insanı bir araya getiren şey nedir sorusunun da cevabı olan unutulmaz film.
Eğer bir kadın, bir adamın şansıysa ya da eğer bir erkek, bir kadının şansıysa eninde sonunda tüm olumsuzluklara rağmen birbirlerini bulacaklarını da anlatan filmdir.
"Saatlerce tüm fotoğraflarına baktığın değil, tek bir fotoğrafına saatlerce baktığın kişiye aşıksındır."
"Alışmaktan korktuğun için, dokunmaktan vazgeçtiğin insanlar vardır."
-Böyle devam edemeyiz.
+Neye devam edemeyiz?
-Beraber olmamaya...
Adele'nin filmin başında "anlat bizlere Adele" dendiğinde başlayan o diyalog ise pek bir anlamlıdır.
Açılışı Türk müziğiyle başlayıp biten final sahnesi istanbul da biten,vanessa paradis ve daniel auteuil in başrolünü paylaştığı 1999 yapımı Fransız filmi.Köprüden atlamaya kalkan adele i engelleyen gabor u anlatan film.Oyunculuklar gayet güzel yalın bir hikaye.Adele her güzel söze kanan saf kadınken gabor şansız olduğunu düşünen adele i hayata tutundurur.Özellikle istanbul sahnelerinde bıyıklı göbekli erkekler çekilmiş.Arka sokaklar gösterilmiş.Ben daha çok daniel auteil in oyunculuğunu beğendim.Yalın,sıkmayan hoş bir film.
akkında takıntılarım olan film. kaç defa izledim, kimlerle izledim bugüne kadar bilmiyorum. eğer bildiğim bir şey varsa bugüne kadar, ben hep bu filmi izlerken yanımdaki kişide aradım o ''köprüdeki kadın''ı. sanırım bulamadım, galiba.
aynı takıntı pink floyd'un julia dream isimli şarkısında da var, neden, bilmiyorum.
içinde çok derin duygular barındıran bir fransız filmdir. filmin bir bölümünün istanbul'da geçiyor olması da ayrı bir sevme nedenidir. bu filmi izlerken kendinizden çok fazla şey bulabilirsiniz ve filmde geçen konuşmaların hepsini not alın çünkü gerçekten etkileyici her biri.
" alışmaktan korktuğun için dokunmaktan vazgeçtiğin insanlar vardır."
neyi bekliyorsun suların yükselmesini mi? kolay değilmiş değil mi? zihnini boşaltıp öylece gidebileceğini sanıyorsun ama işler böyle yürümüyor. zaten köprüler kalabalık yerlerdir, her zaman birileri tekrar düşünme fırsatı verir.
son derece sürrealist bir filmdir. ilk önce noluyo ya dedirtir. sonra üstünde düşününce jeton havada yavaşça süzülmeye başlar.
bıçak atma sahnesinde ne kadar özen gösterse de kızın bir yerini yaralar o bıçak, çizer. sonra yara bandını yapıştıran da bıçağı atan adamdır ve yara bandını yapıştırırken yüzünde bir hüzün vardır. gerçek hayatta da öyle değil midir, ne kadar özen göstersek de kırarız sevgilimizi ve yine o kırgınlıkların yara bandı kırandadır, sevgilidedir.
--spoiler--
"Daha önce yaptığım hatalardan ders almam gerekirdi. Yapamadım. Hiçbir zaman belli bir amaca hizmet edemedim. Hiçbir zaman mutlu olamadım. Gerçek mutluluğu hiçbir zaman yakalayamadım."
--spoiler--
en kesik kesik, en kalbi yerinden çıkartan sevişme sahnesine sahip olan film. sevişmek işte o sahnede, işte tam o şekilde; bıçak tam kesecekmiş gibi soluğu. muazzam.
çok sevdim çok.
bi de tabi, vanessa paradis sen nesin öyle ya...
--spoiler--
- başka seçeneğimiz yok nasıl olsa. ben atlamazsam sen atlarsın. böyle devam edemeyiz.
- neye devam edemeyiz?
- beraber olmamaya. *
--spoiler--
ve de filmin en vurucu yeri
--bir başka spoiler--
bana bu şekilde bakmayı kesmesini ona söyler misin...
--bir başka spoiler--
insanin asik olacagi kiside ne aradigini ancak onu kesfedince farkettigini anlatan, sans var midir yoksa insanlar sansi kendileri mi yaratirlar, sansin sizinle olmasini saglamak icin varligina inanmak yeterli midir sorularini siradisi bir ask hikayesiyle seyirciye sunan eglenceli fransiz filmi. ayrica askin beraberinde getirdigi telepatik iletisimi ele alisi bakimindan izlenesidir.
bir diger kopru hikayesi icin:
(bkz: sezercik koprualti cocugu)
