aile ve annelik kavramlarına tamamen yabancı, çocukluğu, topun inşaata kaçması, topun koyunuyla ciddi ilişki yaşayan hacı amcasının bahçesine kaçması, üvey sapık baba, ensest anne gibi türlü travmalarla geçmiş kişiliğin oğluna hayırlı bir kısmet arayan anneleri fırsatçı "görücü karı", kızının mürüvvetini isteyen anneyi de pazarlamacı gözüyle görmesidir. toplumun bu sakat ruhları tamir ya da tedavi gibi bir şey etmesi zorunludur. türk kültürü diye bir şey vardır ve bazen hala yaşatılmaktadır.
Bunlardan biri de benim annemdir. Ne zaman yaz olsa, eve dönsem. Bütün düğünlere götürürdü beni, yetmez bir de günlerine...
-gelmeyecem yeaaa! diye kendimi yırttığımda ise hep aynı terane;
-Hep yalnız gidiyorum. Ben de diyom kızım geldi bana can yoldaşı olur.
Ve ben hemen yiyordum o acların çocuğu tavrını.
Neyse gidicez, gidicez de hatun bildiğin giydiğime de karışıyordu. Meğer sonradan çaktım köfteyi;
-Beni bekar oğlu olan kadınlara gösteriyormuş.
Bunu öğrendikten sonra bir daha gitmedim, o emrah modunu da yemedim. Son 6 yıldır kendi gidiyor. Ve ben hala bekarım.
