Hatay'ın genel olarak arap kültürü hakim olan bir ilçesi.
60'lı yıllarda karadenizde meydana gelen sel felaketlerinden sonra devlet, afet mağdurlarını buraya yerleştirmiştir o yüzden sayıları azımsanamayacak kadar çok karadenizli de bulunmaktadır.Hatta bazıları kendilerine özgü şivelerini bile korumuşlardır.
Arap kökenli insanlar karadenizlilerin kırıkhan'ı yozlaştırdığını iddia eder ama ne olursa olsun barış içinde yaşamasını biliyorlar.
Kebapları yenilesidir, ana caddesi olan kanatlı caddesinde kamyonların yaydığı kaçak mazot kokusundan durulmaz.
Kırıkhan ilçesi
Kırıkhanın tarihi M.Ö. 3000 yıl öncesine kadar uzanmaktadır. Kırıkhan bölgesinde; Akad, Huri, Hitit, Asur ve Pers uygarlıklarına rastlanılmaktadır. Özellikle Alaybeyli Köyü ve civarında bu uygarlıklara ait buluntular mevcuttur. Hellenistik dönemin izlerini taşıyan Darbısak (Darb-ı Sak) Kalesi ile ova boyunca bir dizi halinde yer alan höyükler Kırıkhanın bir güvenlik ve haber alma merkezi olarak düşünüldüğünü ortaya koymaktadır. Halen tescilli 34 höyük mevcuttur. Osmanlı imparatorluğu nun son dönemlerinde Belen kazasına bağlı bir nahiye olan Kırıkhan, 1924 yılında ilçe merkezi olmuştur.
Kırıkhan;ın doğusunda Suriye ve Kumlu, batısında Belen, kuzeyinde Hassa, güneyinde Antakya ve Kumlu bulunmaktadır. iklimi tipik Akdeniz özellikleri taşıyıp, kışları ılık ve yağmurlu, yazları sıcak ve kurak geçmektedir. ilçe, bir merkez, bir belde belediyesi ve 56 köyden oluşmaktadır. Halkın büyük bir kısmı çiftçilikle uğraşmakta olup, seracılık bu alanda önemli yer tutmaktadır. Bayezid-i Bestami Türbesinin bulunduğu Helenistik dönemden kalma kale kalıntısı ve su kemerleriyle özellikle iç turizmin ilgisini çeken bölgelerimizden birisidir.
askerliğim dolayısıyla çarşı izinlerimi geçirdiğim hatay ilçesi. işlek olarak bir caddesi bulunmaktadır. bu cadde üzerinde her türlü mekana rastlayabilirsiniz. bilardo salonu ararsanız bulamassınız orası ayrı. her 3 dükkandan birisi telefoncudur ve her telefoncu ağzına kadar kaçak telefonlarla doludur burada. bölge olarak sıcak olmasından dolayı her köşe başında bir çeşmeye rastlayabilirsiniz.
ilçeden daha çok küçük bir ile benzemektedir. efendim zamanında burada birgün yemek yemiştim. yediğim yemeğin yanında bir bardak ayran istediğim. o getirdiği bardak istanbulda sürahi olarak geçiyor. neyse yedim içtim hesap vermeye gelince yanlış hesapladınız galiba dedim. istanbulda aynı yemeğe verilen parayla burada 2-3 defa yemek yerdim herhalde.
suriye ile sınırı vardır, kavunu meşhur evet, festivali filan bile düzenleniyor hatta ama ben sevemedim niyeyse.suriye hududuna doğru biber havuç tarlaları, buralara işçi olarak adana dan urfa dan gelmiş çadırlarda yaşayan aileler, tarım ürünlerini alan kooperatifler mevcuttur. sıcağı, sivrisineği bitmez; yemekleri genel olarak hatay yöresi gibi, inanılmaz lezzetli ve ucuzdur. halkı araba kullanmayı bilmez, trafik kurallarından bihaberdir insanlar, her an her yerden 13 14 yaşında çocukların kullandıkları motorlar çıkabilir, dikkatli olunmalıdır.
bir sene boyunca kırıkhan a türk askerinin girişi 5 temmuz törenleri, 19 mayıs 23 nisan vs. törenlerinde askeri geçişlere katılmadan önce ve haftada 3 defa erzak alımı için sıklıkla gittiğimbir adet hudut taburu bulunur, köylerinden 3 adet bölük ve toplamda 14 hudut karakolu bağlıdır bu tabura. sınırda yakalanan sigaralardan birer karton alıp üzerina tarih atıp odasında vitrine koyan bir komutanı mevcuttu hatta.
dişçi meselesi bir tuhaftır, kura çekip kırıkhan çıktıgında bir kaç kişi, iyi lan dişlerini yaptırırsın dediğinde sallamamıştım ama, o çevreden çoğu insan kırıkhan a diş yaptırmaya geliyor; bu isnanların hiç biri diş hekimi değil, "dişçi" ama yaptıkları işin çok kaliteli olduğundan bahsediliyor; türkiye de başka örneği var mı bilmem.
askerlerin mecburiyet caddesi dediği tek caddesi olan kanatlı caddesinde bol miktarda kebapçı, tatlıcı, telefoncu ve internet cafe bulunur; bostan lokantasının yeri ayrıdır ama, içkilidir bir sefer - sanırım kırıkhan daki iki üç içkili yerden biri ve en iyisi- kebapları mezeleri ve ortamı harikadır. kendinizi ferdi tayfur un ya da orhan gencebay ın filmlerindeki meyhane sahnelerinde hissedebilirsiniz, özellikle o hava verilsin diye uğraşılmadan bu hissi uyandırabiliyor olması çok hoş. iki kişi bir büyük rakı iki porsiyon kebap çeşit çeşit mezeler meyveler yiyip içerek gece sonunda 50 lira heasp verir kalkarsınız, velhasıl;
ömrümün en kötü, ömrümün en güzel 9 ayının geçtiği köyün bağlı olduğu ve iki haftada bir, bir gece çıkmak için gün saydığım ilçedir burası.
an itibariyle bulunduğum hatay ilçesi.
hatay'ın merkez hariç nüfus olarak iskenderun ve dörtyol'dan sonraki üçüncü büyük ilçesidir. denize kıyısı yoktur.
yaklaşık olarak antakya'ya 45 km, iskenderun'a 35 km, osmaniye'ye ise 145 km uzaklıktadır.
doğup büyüdüğüm, fakat ne hikmetse bir türlü sevemediğim hayatımı mahveden ilçe.
imkansızlıklara dolu, adı ilçe olduğu halde köyden başka bir şey olmayan yer.
üstelik şehrin her santimine binalar dikip toprak bırakmamaya yeminli mütahitlerce işgal edilmiş, yaşamanın git gide imkansızlaştığı yer.
Hatay içerisinde merkez Antakya'dan sonra en fazla hasar alan ve kayıp veren ilçelerden biri.
Nüfusu oran olarak en çok azalan yerleşimlerden biri; 121 binden, 106 bine.
isminin nereden geldiği ile ilgili net bir bilgi olmasa da kesinlikle yine depremlerle alakalı olduğunu düşünüyorum.
Ders alınmamış ve aynı bölgede 100 bin nüfuslu bir yerleşim daha oluşturmuşuz maalesef.
