ülkenin batısında olması, sınırın diğer tarafından gelenlerin nüfusun çoğunluğunu oluşturması ve bu gelenlerin osmanlı'nın balkanlara yerleştirdiği has türklerin torunları olması gibi etkenlerle modern bir şehirdir. köylerinin yerleşimi diğer yerlerden çok farklıdır. hayvancılık ve tarım diğer yerlere göre daha modern yöntemlerle yapılır.
pazarda bile şık giyinen ancak şehirde bir tane düzgün kitapçının bulunmamasından rahatsız olmayan insanların şehridir. benim şehrimdir.
çok seviyorum ama eleştiri de şart değil mi?
chpli ve atatürk sevdalısı olduğu her köşede hissedilen memleket. insan istanbuldan buraya gelince ciddi bir kültür şoku yaşıyor. ne yalan söyleyeyim ilk gittiğimde her yerde Atatürk'ün fotoğraflarını ve adını gördüğümde gözlerim dolmuştu.
Öncelik olarak Türkiyenin en iyi sevecan yardımsever güleryüzlü insanların yaşadığı ufak etrafı yeşil dağlarla kaplı bir şehirdir. Herkes kendi halinda ne laf atan olur ne kavga eden çok nadir görülür. Köftesiyle meşhurdur. Hepsi oranın çocuğudur doğma büyüme yukarıda da bi arkaşımızında dediği gibi ta ki 1 2 sene öncesine kadar. Güzel memleketim inşallah bu yazda giderim.
eski sevglimin bir müddet burada ikamet etmesi nedeniyle gidip gezdiğimiz şehir.güzel ve romantik hatıralarla dolu bir şehir.bir daha yolum düşer mi bilinmez ama benim için farklı olan bir sehir.
cingenlereli de denilebilir.
tv de bir belgeselde kırklareli tanıtılıyor.
sokaktan geçen insanlarla muhabir konuşuyor;
-efenim ne işle meşgulsünüz?-
-müziyenim
-aaa öyle mi ne çalıyorsunuz peki
cevap: davul.
muhabir dumur oldu.
bu hep böyle devam eder gider.
ne işle meşgulüz? müzisyenim. davul mu çalıyorsunuz? aaa nereden bildin be ya.
off off.
at ve at boku kokan tuhaf şehir.
3. cingen istilasından zar zor sağ çıkan kasabamsı yer.
arkadaş bu şehir; çok kirli, havası çok pis, zırt-pırt elektirik kesilir, alışveriş yaptığın çarşamba pazarı at bokundan geçilmez,
nasıl bir yer burası, dersiniz.
eee chp belediyesi ne de olsa, rakı içmekten başka işleri yok.
ayrıca m.kemal ve inönü heykeli de var. acip mustafakemalci bir şehir.
(bkz: alın götürün bu şehirden beni)
Kalabalık sakinleriyiz biz tenha şehrimizin. Anı yaşarken, geleceğimizi öldürenlerdeniz, geçmişe kucak dolusu hasretler yetiştiririz. Son istasyonu, tozu dumanı, derbeder yolu, sarhoş tepeleri, ay ışığında sevişen gölü, hep bizleriz. Geceleri, bir bilinmezlik çöker, herkes aşıktır bizim şehrimizde. Yalanı dolanı sevmeyiz de, söyleriz...
Büyüttü bizi, sömürülere inat. Bitmeyecek gibi yaşadık bu şehri, hiç bizi terk etmeyecek gibi. ilk kez aşık olduk burada, ilk kez bir dilber tokatı yedik. ilk kez bizi sevenleri aldattık, ağlattık; ağlamak için sonra geceler, günler, yıllar boyu. Biz tamdık, eksilmek hoşumuza gitmemişti herhalde, eskittik! Yüzlerimiz eskicilerin ilgisini bile çekmez oldu artık burada. Yenilenemedi, yorgundu çünkü, çok yorduk O'nu. Kaç sevgiliyi kucakladı, kaç aşığın gözyaşlarıyla ıslandı, kaç kavga gördü tek gecede, tek gecede birden fazla kalbi kırarken adamı, kadını... Hatırla, unutkanlıkların hep yenilgilerin üstüne olmasın. Bir hatun, görünce dizlerinin bağı çözülür, istemedi seni; bir adam, adı geçse kendinden geçerdin ya, boşverdi seni. Şehirler gördük, uzaklaştık O'ndan. Herbirimiz kabarmış, kocaman yüreklerle döneriz buraya, hep eskisi gibi hatırlarız dönüşlerde, gidişler hep kaçar adım. Her bir caddesinde, sokağında binbir anımız mevcutken, nasıl olur da yabancılaşırız kendi kalemize...
Yıkılmayız ama burada. Ağlarız, özleriz ,severiz sonra gözyaşlarımızı sileriz elimizin tersiyle. Güleriz, içeriz sarhoşken kaç bedenden geçeriz. Sonra çekiliriz her birimiz birer meçhule.
Ben en sevdiğim şarkıları hala senin camına bakarken dinlerim mesela, ışığın açıksa sen de bilirsin orada durduğumu, giderim de, bir süreliğinedir, gidemem... *
