Füruzan'ın ilk romanıdır. 1974 yılında yayınlanan roman, Türk Dil Kurumu roman ödülünü almıştır. 1968 öğrenci hareketlerini ve 12 Mart dönemini konu alan bir romandır.
füruzan romanı. 12 mart'ı anlatmayan 12 mart romanı.
ne mi anlatılıyor: faşizmi.
hem de çok değişik sulardan anlatıyor faşizmi.
500 küsur sayfalık kitap su gibi akıp gidiyor. sürekli görüntüler beliriyor zihinde ve sanırım bu belirtiler türk edebiyatının en sinematografik kitabına dönüşüyor.
erzurum'dan ayrılma sahnesi, işkence sahneleri falan. çok iyi bir şekilde senaryolaştırılıp iyi bir yönetmene teslim edilirse, muhteşem bir sinema filmi çıkar mesela bu kitaptan.
emine ve seçi'in bu iki kız kardeşin hayatları gözlerimi doldurdu.
çünkü kadını çok iyi anlatmış füruzan. çok çok başarılı.
olumsuz tek eleştirim ilmek ilmek örülen kitabın sonlarının biraz hızlı geçmesi-geçiştirilmesi. aceleye gelmiş gibi sanki. havada kalan bi şey yok ama kitap baştan beri o denli güzel bir anlatım ve konu derinliliği ile gidiyordu ki; bunun aynısını son sayfalarda bulamadım ben.
herkesin okuması, hakkında konuşması gereken kitap.
47'liler mi...inandıkları uğruna yaşayan güzel insanlar onlar...
kitaptan biraz alıntı yapalım:
"o günler, belirleyici iz taşımayan, aşırı sıcak rüzgarlı, tozlu, sıradan, yaz öğleleri gibi umut kırıcı, sıkıcı olabilirdi ancak olsa olsa.
"o gün neydi seçil'in özlediği, emine bilememişti."
"seveceğimiz insanı da siz mi bulup getireceksiniz bize yoksa?"
"sizin mutluluk anlayışınız; insanı gevşeten, uzun uyunmuş, terli bir yaz uykusuna benziyor..."
aslında 68 kuşağını anlatır.
doğum tarihi 47 ve civarları olanların kuşağıdır 68 zira.
küçük yaştakilere okutmayınız, elinde görürseniz da alın, fazla gerçek bir romandır.
"Kırk Yedi'liler, Füruzan'ın ilk romanıdır. 1974 yılında yayınlanan roman, 1975 yılında Türk Dil Kurumu roman ödülünü almıştır. 1968 öğrenci hareketlerini ve 12 Mart dönemini konu alır. Adını, çoğu 1947 doğumlu olan gençlerin doğum yılından alır."
konusu:
Romanın baş kişisi Emine, üniversitede okurken 1968 dönemi öğrenci hareketlerine katılmış, 12 Mart muhtırasını takiben yapılan tutuklamalar sırasında içeri alınmış ve işkence görmüştür. Hikaye karakterin serbest kalmasından sonra geçmişini hatırlaması ve anılarıyla hayatını anlamlandırmaya çalışmasını içerir. Emine'nin anıları Erzurum'da geçirdiği çocukluk yıllarının, Cumhuriyet'in ilk öğretmen nesillerinden olan anne ve babasının sorunlu idealizminin, eve yardım için gelen Anadolu'lu halkın, üniversite için istanbul'a gelmesinin, burada tanıştığı öğrenci arkadaşlarının ve kendi dönemindeki solcu gençliğin etkinliklerinin bir portresini çizer. Bu portre sürekli olarak karakterin hapiste gördüğü işkencenin oldukça detaylı anlatımlarıyla kesilir. Roman Emine'nin özgür ve işkencesiz bir hayata yeniden alışıp dışardaki hayata katılacağı mesajıyla biter.
