Asker olmayı isterdim küçükken. Bir sürü Asker oyuncaklarım vardı annem karne hediyesi olarak alırdı hatta sürekli onlarla oynar savastirirdim hepsini çoğu günüm öyle geçerdi. Sonrasında ise algım değişti ne olmak istediğimi ben bile farkına varamadan hayatım sona erecek bir gün.
Fatih'in 40 sıra arkasındaki yeniçerilerinden biri,
Alparslan'ın adı dahi bilinmeyen askerlerinden biri,
yavuz'un çölü geçerken ölen askerlerinden biri olmak isterdim.
Herkesin kaçtığı yerleri severek yurt bilmek isterdim.
Sene 2020.
Batı'nın bir büyükşehrinde çalışarak, geçinmeye çalışıyoruz.
Yine rahatız ama sırf bireysellikle, maddiyat ile bir şeyler eksik kalıyor.
Hayaller, hayatlar..
Hayır para, mal, mülk de hayal etmedik. Halen etmem. Ama olmuyor demek olmayınca.
mühendis olmak isterdim. oldum mutlumuyum. mutlu değilim. keşke sözelci olsaydım. avukat yada hakim olurdum.ikili ilişkilerde insanlara lojik kapılarmış gibi bakıyorsunuz. eşimle iletişim sorunum var. hepsinin nedeni amk sayısal beyni.
ilk önce ingilizce öğretmeni sonra avukat tabi hukuk olmayınca siyaset bilimi ve kamu yönetimine gittim mezun oldum ondan sonrası skntisi :-) sınava girmeden evlendim anne oldum şimdi giricem ve ne iş olursa olsun modundayim.
küçükken biraz pasif meslekler olmak istiyorum, gişe memuru, tezgahtar falan, böyle fazla bir şey beklemeyen ve beklenmeyen işler.
ama büyükken bir enerji geliyor, dünyayı tepetaklak edesim geliyor, meslek falan hak getire, bir heyecan, bir aktivite içeren hadiselere dalasım geliyor.
