doğuyu siverek'ten nusaybin'e, cizre'ye kadar görmüş biri olarak açık yüreklilike söyleyebilirim ki, aileleri ve akrabaları tarafından ciddi şekilde devlete karşı doldurulan çocuklardır. şimdi hiç kimse oradaki çocukların fakirliği, kirli yüzleri, ayakkabısızlığı, eğitimsizliği, öğretmensizliği üzerinden edebiyat yapmasın. bu fakirlik maalesef sadece doğuya özgü bir durum değildir. akdeniz'inden ege'sine kadar her bölgede sabah programlarına konu olabilecek onlarca hikaye, fakirlik, çaresizlik vardır. buradaki en büyük hata, daha düne kadar yan yana sorunsuz yaşayan binlerce insanı birbirlerine karşı ötekileştirmektir, kasıtlı olarak türkiye'nin her yeri güllük gülistanlık, herkes bir eli yağda bir eli balda yaşıyormuş da bir tek doğu fakirmiş gibi göstermeye çalışmaktır.
Sinif meselesi uzerinden olaya bakmayi arzu ettigim halde, turk solunun kurtleri tabiri caiz ise (degilse de muhim degil) sattigini, "iki damla goz yasiyla, pazarlarda sattigini, sabah dortte surgune yolladigini" sembolik bir duzlemde bildirip, her birinin kara gozlerinden optugum, ortadogunun mustakbel bolgesel gucunu yonetecek "mermi" gibi cocuklardir.
kürt olma niteliği taşıyan çocuk..çocuk olmak mı niteliktir kürt olmakmı? hangisi daha evrenseldir? hangisi daha çok ezilmiştir? yoksa çocuk olmak başına bir ırk ismi gerektirmi?
çoğu göçle büyük kentlere gelen işsiz, kalabalık ailelere ait oldukları için tinerciler, mendil satanlar, araba camı silenler genelde bu çocuklardır. işbu tahlil etnik değil, sosyolojik verilere dayanmaktadır.
doğuyu bir kez bile gidip görmemiş, ordaki koşulları bilmeyen, eğitim alamamanın, doktor bulamamanın, sürekli silahlı çatışmalar arasında büyümek zorunda kalmanın ne olduğundan habersiz haddini bilmez insanların haklarında abidik gubidik genellemeler yaptığı çocuklardır. kardelenler projesi için "ordakiler çok pis okusalar nolucak?" dendiğini duyduğum da oldu, milliyetçi duygularla dışlanan kürt çocukları gördüğüm de... eğer varsa şu ilahi adalet artık işlemeye başlasa diyorum... daha iyi koşullarda doğmuş olma şanslılığını böyle çirkince kullananlara günlerini bi gösterse...
bu ülkenin üvey evlatlarıdır. beş yaşından itibaren terörist gözüyle bakılır hep kendilerine. eğitim hakları ellerinden alınmıştır. çocukluk hakları ellerinden alınmıştır. üzerlerinde hep eski kıyafetler vardır. elleri hep soğuktan üşümüş haldedir. ayakkabı diye lastik giyerler. üç kuruşluk gofretlere imerenerek bakarlar bakkalların raflarında. başkalarının çocukları gibi nutella yiyemezler, mothercare den giyinemezler. her ne kadar bazen kötü niyetliler tarafından kullanılsalar da yürekleri aslan gibidir onların. bu ülkenin çocuklarıdır onlar, her ne kadar üvey evlat muamelesi görselerde.
bireylerin aile planlaması olayını bakabilecekleri kadar çocuk yerine yapabilecekleri kadar çocuk olarak anlamaları neticesinde ortaya çıkan çocuklardır, allah herkezin rızkını verir düşüncesiyle ortaya çıkan çocuklardır. ailelerinin sorumsuzluğu nedeniyle sokakta peçete satmak zorunda kalan, sokaklarda kötü alışkanlıklar edinen, etrafına, doğaya ve insana saygısı olmayan, saygı yoksunu çocuklardır.*
çingen çocuklarına benzerler ama onlar kadar yırtık, geveze, sorumsuz değillerdir.
zorluklara katlanıp, bunlardan ders çıkarabiliyorsa bu kurt çocuk yarın kurt i$ adamı, kurt doktor, kurt milletvekili, kurt öğretmen olabilme ihtimali yüksektir.
kendilerini biri yüzünden genelleme yaparak a$ağilayan insanciklardan daha terbiyeli, daha görmü$, daha akilli olan cocuklardir. en nihayetinde cocuklardir !!!
tamam bazi kendini bilmez aileler cocuklarina eğitim vermemi$ olabilir lakin bu sadece kürtlere özgü bir durum değildir. ayni durum turklerde de, amerikalilarda da mevcuttur.
Çocuğun "benim arkam var lan, senin ebeni sikerim" söylemi üzerinden türk çocuğu, kürt çocuğu şeklinde analiz yapabilen süper sonik şahsiyetleri görmemizi sağlamış hededir. Şimdi o çocuk türk olsaydı ve "benim arkam var lan, senin ananı sikerim, orospu çocuğu, siktir lan, sen kimsin bana dokunuyon" deseydi aynisi yazilacak miydi ayrıca merak ediyorum. Onun dışında zor şartlarda, eğitimsiz, hastanesiz, yoksulluk içerisinde büyürler. okumak için okula, ders çalışmak için elektiriğe, oynamak için lunaparka hasrettirler. taş atarlar, polis saldırısına uğrarlar, küçük yaşta devlet ile karşı karşıyalardır.
