şimdi ben bu entryi neden yazıyorum? neden geçmişe dönüp o masum halimi, hayatta hiçbir pisliğe bulaşmamış, kimsenin canını yakmamış, kimsenin ahını almamış o zamanlarımı neden anıyorum?...
şunun için sözlük. masumiyete dönüşümün şarkısıdır bu. ben çocuk, sevgilim çocuk. ilk aşk, kalpteki ilk heyecan, arkası daha şiddetli olacak o ilk çarpıntı. o ilk sarsılış ve o ilk sarılış, o ilk temaslarımız ve o ilk aşk tabii ki.
özlem ne güzel şey... çocuk kalbiyle sevmek ne güzel şey. baştan ayağa olabildiğince masum, olabildiğince dürüst, olabildiğince kaygısız, olabildiğince çıkarsız, olabildiğince sevecen... dürüst her şeyden önce. bildiğin safça. saf. tertemiz.
alabildiğine ölümü hayal edip özlediğim şu günlerde "hani bir çılgınlık yap kurtul bu hayattan, zaten buraya ait değilsin" derken kendi kendime beni masumiyetime döndürdü akşam akşam. ölüm mü?... onu hala özlüyorum kavuşucaz yakın zamanda inşallah.
bundan öteye gidemeyecek kapasitedeki insanlar sırf birilerinin çevresi diye geliştirilmeye çalışılıyor ya, benim en katlanamadığım durumun ortaya çıkmasına maşa olan canlıcıklardır.
klibi de mükemmel olan, hakan peker in en iyi şarkılarından birisi. ''90 lar'' ın unutulmazlarından birisi olup, aradaki keman melodileri de harikadır.
