Acaip bir duygudur lan. içinde o kadar çelişki o kadar karmaşa taşır ki anlatamazsın. Biraz yazayım.
ilk önce olduğun yer önemlidir. Misal ben. Doğudayım. Öğrenciler arap ve kürtlerden oluşuyor. Ben ise türk'üm. Çocuklar için bir anlam ifade etmiyor diye düşünebilirsin ama pek de öyle olmuyor. Mesleğe başladıktan bir kaç gün sonra öğretmenim sen bu musun yok sa bu musun diye sormaya geliyorlar. Birinci bu: Kurt işareti. ikinci bu: Zafer işareti. Ve senden cevap bekliyorlar. Bir taraf seçemezsin. Sonra onlar çocuktur. Her ne kadar içinde bulunduğun ortamda hoşuna gitmeyenler olsa da, yani kürtleri ya da arapları sevmesen de onları o gruptan ayırırsın. Onlar daha çocuktur. içlerine zehir tohumları ekilen çocuklar. Senin içinden o zehri çıkarmaya çalıştığın çocuklar. Senden tamamen her halleri ile farklıdırlar. Arap olup atatük'ü hiç sevmiyorum öğretmenim diyen arap çocuk da elleri ile zafer işareti yapıp gerilla gerilla diyen de senin öğrencindir. Sana da sorarlar. Atatürk'ü seviyor musun diye? Askeri mi daha çok seviyorsun diye. Evlerinde onları görmüşlerdir. Onları merak ederler. ve ikisini de sevmezler. Bazıları sen sevdiğin için sever bazıları sevmiyor değilmiş gibi yapar bazıları susar ama hiç bir köy öğretmeni doğuda içlerine zehir ekilen o çocukların içindeki zehri tamamen atacak kadar güçlü değildir. Bunu bilirsin ve çaresizce ilerde tek hayali dağa çıkmak ya da hacca gitmek olan bu çocuklar için elinden geleni yaparsın. Aramzıdaki fark da budur aslında bir bakıma. Nitekim doğuda ücretli öğretmenlik yapan kürtler ya da aralar seninle aynı özveriyi göstermezler. Onların çocuklarıdır ama onların umrunda değildir.
Çok defa sorarım kendime. Ben bu çocuğa matematik öğretiyorum ilerde ne olacak bu çocuk. öğrendikleri ile bize karşı savaşırsa ben ne kadar suçlu olaağım. Karmaşık.
Ama seviyorum sıpaları. Yaramaz da olsalar kürt de olsalar arap da olsalar seviyorsun. yanaklarını okşuyorsun onlar öğrendikçe mutlu oluyorsun, kucağına alıyorsun öpüyorsun. Şimdilik birer taklitçiden ibaret saf çocuk çünkü onları. Evdeki büyüklerini taklit ediyorlar.
Diğer açıdan doğuda köy yerinde görev yapıyorsan diğer öğretmen arkadaşlarına göre başarısızdırsın. Çünkü onlar aralık demeden okumaya geçerken sen nisana kadar kendini yırtar durursun. Sonuç olarak asla onların seviyelerine ulaşamazsın. Onlar hep senden bir adım öndedir. Ve başarılı oldukları için de her zaman senden çok çalışmış senden daha başarılı öğretmen sıfatı onlara layık görülmüştür. Kıskandığımdan değil de bir tane allahın kulu da çıksın desin ki çok uğraşıyorsunuz hakkınızı ödeyemem. Yok maalesef.
Çocukları görür üzülürsün. Üstleri başları berbat, ayakkabıları yok, yırtık pırtık giysiler. Ulan dersin gelin sizi götüreyim bir güzel giydireyim karnınızı doyurayım. O derece üzülürsün. Ancak ilk maddi durum tespitinden köyün en fakiri olduğunu öğrenirsin ve duruma şaşarsın. 3-8 arası değişen çocukları vardır her birinin ve aylık olarak eline geçen para benim elime geçen paradan daha fazladır. Benim 22 tane öğrencim var ben aylık hepsine harcadığım para onların tüm çocuklarına harcadığı paradan daha fazladır. Kalemi silgisi defteri boyasını alırsın. Yine de hak ettiğin değeri göremezsin. 1 tl para istersin çıkarcı gözü ile bakarlar. Ama şunu gördüm ki doğudaki çocuk da bile "bana ne devlet versin" mantığı var. SOba yakmak için adam tutulur kendi çocukları için ona bile devlet versin diye okula gelirler. toplanan para da 3 tl. Şaşırırsın gördüklerine.
Yollar çamurdur. her gün 20-30 km yol gidersin. Soğuktur. Soba yanmaz. Pislik içindedir her yer. Bir gün temizlik yaparsınız ertesi gün berbat olur her yer. Çocuklarda bit çıkar onunla uğraşırsın. pirelenir okul. Boyasını sen yaparsın, temziliğini sen yaparsın. Hepsini bitirirsin dersini yaparsın. Onlar da bitti müfettişler için çalışma yaparsın. Merkezdeki okullarda öğretmenler deneme sınavlarında başarılı olmak için uğraşır ve sınıfa önem vermezler görsel olarak. müfettiş de tınlamaz. Ama benim sınıfıma gelir bu pano niye oş diye fırça atar. SOkacam panosuna dersin. Bir sürü sikindirik belge ister. Öğretmen olarak dönem başında bir kere hazırlarsın dönem sonuna kadar bakmazsın ama illa ki gelir onları kontrol eder müfettiş. Çocuklara bakmaz bile.
Hayat zordur değersizdir.
Bunları anlatıyorum şikayet için değil. Hepsini bilerek geldik. Siz de bilin diye. Bu anlattıklarım daha asıl yazacaklarımın onda biri bile değil.
nedense hep imrendiğim şeydir; lakin köy doktoru olma yoluna girmiş bulunmaktayım. bizlere ihtiyaçları var al yanaklı bebeklerin, bir harf öğrenmek için can atan çocukların, beli bükük ninelerin-dedelerin.
köyde yaşayan insanların cahil kurnazlıklarına maruz kalmaktır. köy halkına bi işin düştüğü zaman yaptırmak için kırk takla atmaktır. hele bir de oralarda yalnızsan köylülerin elinde oyuncak olmaktır. bütün bunlara rağmen yine de görevini en iyi şekilde yerine getirmek için uğraşmaktır.
bir de soba mevzusu var tabi. soba yakmanın dünyanın en mutluluk verici şeyi olduğunu ben burada öğrendim. bunca yıl soba yakmanın verdiği hazzı almadan nasıl yaşamışım hayret.
seyredilen filmlerin etkisiyle peygamber gibi bir imaj default gelen öğretmenlerdir bunlar.oysa galatasaray lisesi'nde öğretmen olanları saygı nisbetinde köy öğretmenlerini daha üstün kılmaz.
eli öpülesi insanların icra ettiği kutsal bir meslektir zaten öğretmenlik. hele ki köylerde teknolojinin geriden geldiği topraklarımızda çocuklarımıza ışık olmak kadar insanı yucelten meslek yoktur. *
mesleğin en hakiki duygularla yapılacağı yerdir köyler. öğrenciler saygı duyacaklardır, köy haklı için değerli görüleceksinizdir. şehirdeki şımarık ukala çocuklarla çok bilmiş velilerle uğraşmaktansa bir ömür mesleğin icra edilebileceği okullardır. bize de nasip olsundur.
öğretmenlik mesleğini köyde icra eden kişilerin durumunu anlatır.
öğretmenliğin tüm yönleriyle yaşandığı bir yerdir köy.
amacınız sadece ordaki çocuklara bilgi vermek değildir.
doğayla, cehaletle her şeyle mücadele etmeniz gerekir.
çocukları okula getirebilmek bile bir iştir orda.
şanslıysanız bir köy lojmanında kalabilir ya da köy evinden bozma bir mekanı yaşanabilir bir hale sokmanız gerekebilir.
orada tüm işleri öğrenmeniz gerekebilir.
tesisat, inşaat vs. çünkü bunları çoğunlukla kendi kendinize yapmanız gerekecektir.
telefonun çekmemesine, sevdiklerinizle görüşememeye alışırsınız orada.
internete girmek olanaksız olacak, sözlüğe entry girmek sizin için çok uzaklarda kalacaktır.
haftasonlarında bitip tükenmeyen bozuk yollardan şehir merkezine gitmek sizin için büyük bir macera olacaktır.
dünyanın şehirlerden ve evinizden ibaret olmadığını görmek anlamak için bir fırsattır köy öğretmeliği.
oralarda çalışan insanlarda eli öpülesi insanlardır.
(bkz: orda bir köy var uzakta...)
