söz konusu olan erkekse, başlıca sebebi berber muhabbetlerinden sıkılmak olabilir. aslında çok sebebi vardır bu nefretin.
mekana girersiniz koltuğa oturursunuz ve ilk soru gelir, nerelisin? cevap verirsiniz, bu yüzyılın geyiği geride kaldı zannedersiniz ama bitmez! sonra başlar berber amca sormaya, muhabbete girecek ya işte. ne olacak bu fenerbahçe'nin hali diye sorar mesela.
ortamdaki herkes, berber çırağına varana kadar spor yazarıdır zaten. klişelerin klişesi sohbetler başlar sonra. varsa kralfm açılır. radyodan gelen müslüm baba'nın o sesi sizi koltuğun diplerine doğru sokar.
sonra kendinize gelirsiniz, gözleriniz açılır. tıraş başlar sonunda. nasıl kesiyoruz abi? sorusu gelir.
istediğiniz kesim şeklini tarif edersiniz ama asla tarif ettiğinizin aynısı kafaya uygulanmaz. tıraş esnasında
aklınızdan kestiğiniz kızlar ya da varsa sevgiliniz geçer ama o anda olan tek şey berber çırağı ile kesişmektir. ibne gibi tepenizden ayrılmaz. iş öğrenecek işte velet!
tam tıraş bitiyor diye sevinirsiniz ama o da ne! 849849 voltaja sahip dünyanın en güçlü fön makinası kafanızı oymaya başlar.
hele hafiften kelseniz sıçtınız! beyin damarları açığa çıkar o anda. biraz saçınız varsa şanslısınız demektir.
ama aslında saç da pek fayda etmez! o sıcaklık beyninize kadar ulaşır her şartta. sonra tıraş bitti dersiniz berber amcamız yıkayalım mı abi? sorusunu yöneltir. evde kim uğraşacak diye düşünüp saçları oracıkta yıkatmaya karar verirsiniz. içinizi mutluluk kaplar hijyen olacağım diyerekten. ama o da ne! 5 litrelik bidonda yaşayan şampuan görünümlü beyaz nesne kafanıza boşalır!
''noluyo'' falan dersiniz sonra anlarsınız ki o beyaz sıvı şampuandır. pişman olursunuz elbette. çünkü evinizdeki ricoys, kliır, hed en şoldırs gibi şampuanları ararsınız, ama yoktur işte! sonra tıraş biter eve gidersiniz. bir berber macerası da böylece geride kalmış olur.
üşengeçliktendir efendim. genel olarak baktığımızda türkiye'de banyo günleri pazar günüdür ve berbere gidecekeseniz pazar günü banyosundan önce gitmeniz gerekir. bu yüzden küçüklükten gelen bir alışkanlıkla pazar günleri bizim için saç kestirme günüdür. pazar günleri keyif yapmayı, gazeteyi ,kahveyi , film izlemeyi bırakıp kimse berbere gitmek istemez. bu sebeptendir ki berberlerden çoğunlukla nefret edilir ama bir o kadar da iyi geçinilir, tipimiz ona emanettir sonuçta.
kuaförün saçınızı istediğiniz model kesemeyeceğini, kesse bile yakışmayacağını bile bile içten gelen, bastırılamaz, saçlardaki değişiklik yapma isteğinden dolayı ortaya çıkan durumdur.
her gittiğinizde gülümseyerek dip boyanız gelmiş demesinden dolayı duyduğunuz nefrettir. bi kere boyadın keçeye döndü saçım, ayrıca sana ne benim kişisel bakımımdan, ben iki renk seviyorum belki saçımı.
