duyulara bağlı alanın dogmatizmine karşılık, pratik akıl kavramında gittiği ayrımlar konu edilir.
* teknik pratik akıl: gerçek bilgiyi kullanan ondan yararlanan akıldır. gerçek bilgide, anlama yeteneği nedensel bağları kavradığından, bu bilgiye dayanan insan, amaç için gerekli araçları, yolları düşünerek bulabilir. bu amaca ise kişiyi gereksinmeleri, istekleri yönlendirir.
teknik pratik akıl; yani anlama yeteneği insanın doğal eğilimlerinden gelen iradenin, isteklerin buyruğundadır.
* salt pratik akıl: teknik pratik aklın aksine, iradeyi yöneten eğilimler, istekler değil, aklın ta kendisidir. akıl bu yönetmeyi apirori olan (geçerliliği genel ve zorunlu olan) yasalar, ilkelerle yapar. eğilimleri, istekleri bakımından her insanı mutlu kılacak şeyler başka başkadır. ortak bir yasa ya da tam bir birlik bulamayız. eğilimler ve çabalar amaçları bakımından birleşme olanağına sahiptirler.
salt pratik akıl, insanın ahlak bilgisinin alanıdır. iyi ve kötünün özü eylemin niyetinde aranmalıdır der. iyi niyet, uygulamada istediği sonuca ulaşamasa da, iyilik derecesinden, niteliğinden bir şey kaybetmez. **
