Kafamızın içinde sebebi olsa da olmasa da yarattığımız ,gereksiz yere büyütülmüş düşüncelerdir..
Sanırım biraz bilinmeyen olmasından bu bilinmeyeni öğrenmekten belki de kendimizi geliştirmekten çok geri çekilmeyi tercih ettiğimiz duygular yada durumlar bütünü..
insanı hayatta hissettiren en önemli duygulardan bir tanesidir. Şu aralar bende sıkça ortaya çıkan duygu. Herşeyden korkmaya başladım. Gelecegimden bile korkmaya başladım kaygilanmak değil korkmak evet geleceğimden bile korkuyorum. Yasayamamaktan korkuyorum, ölmekten korkuyorum bir hiç uğruna sırf bir kalabalık bir meydandayim diye bir bomba yüzünden olmekten de korkuyorum. Yaşamaktan da korkuyorum gerçi orası da var. Ulan kendimden bile korkacak hale getirdiler oysa ben daha 20 yaşındayım. Fişlenmekten, reklam olmaktan, popüler olmaktan, farklı olmaktan ya da siradan olmaktan da korkuyorum çünkü her türlü dışlaniyorsun, otekilesiyorsun.
"Başarmak için, başarıya olan tutkunuzun, başarısızlığa olan korkunuzu yenmesi gerekiyor."
Bu sözü sürekli ama sürekli hatırlamalıyım... Tutku mu az, korku mu çok? bilemiyorum. Bir gerçek var ki başarmak için çabaladığım her günün ardından gelen bir umutsuzluk bir vazgeçiş; "nasılsa olamayacak." içimdeki bu karamsarlığı silemiyorum. Olmayacak korkumu aşıp elimden gelen için çabalayamıyorum. Her çabasız gün, tv karşısında, yatakta ya da bir şekilde boş boş geçiyor. Üzülüyorum... Kendime yeni bir ben lazım.
"Korku bir hastalıktır. Sürünerek onu kabul eden herkesin ruhuna girer. Senin huzurunu lekelemiş bile. Seni korku ile yaşamanı izlemek için yetiştirmedim. Kalbindeyken savaş onunla. Köyümüze getirme."
