ama benim için tektir. korku unsurundan kaçarken takılıp düşmek, tökezleye tökezleye kaçmak, kaçmak için binilen arabanın çalışmaması buna karşılık korku unsurunun çok hızlı yer değiştirebilmesi, aniden sik gibi bitivermesi, çok hızlı koşması.
o kurbanlar kaçamayınca boğuluyorum, içim daralıyor, öfkem tavan yapıyor. olmuyor korku filmleri olmuyor.
cok tutkulu takipçilerinden biri olarak artık izlemememin sebebi konu azlığıdır. Hepsi birbirine benzemektedir. Farklı ve kalitelisi günümüzde çok az bulunuyor.
ister itiraf deyin, ister gerçekleri söylüyor bu çocuk deyin. korkuyorum ondan izleyemiyorum işte. "korkmak" benim güzel vakit geçirmemi sağlayabilen bir duygu değil. zaten şu hayatta korkulcak o kadar çok şey varken korku filmi izlemek bana cazip gelmiyor. ki psikolojik yapım heran bozulmaya müsaitken, herşeyden kolayca etkilenebilir haldeyken korku filmi izleyip onun etkisinde kalmayı tercih etmiyorum. onun yerine açarım romantik bir dram filmi hüngür hüngür ağlarım hiçte çekinmem.
gece ışıklar kapanınca, gaipten sesler duyuyormuş gibi de gelince, hep o izlediği korku filmi gelir insanın aklına. bir daha da izlemez. korkudur aslolan. hele küçükken bir merakla izlenmişse o film, ve akabinde korkulmuşsa; bu hikaye kazınır bilinçaltına ve kolay kolay da gitmez.
korkmak tabiki.neden üstüne para verip gecelerce uyamayım,karanlıkta arkamı dönmeye çekiniyim,evde yalnız olduğum her an su almaya mutfağa gitmek işkence olsun,günlerce sinirlerim bozulsun??
(bkz: gülmek)
evet gülesim geliyor, korku filmi izlerken öyle kötü makyajlı insanları görünce. bağırıyorlar "hödeaaa" diye, kopuyorum sonra. niyeyse bi türlü inanamıyorum korku filmi olduklarına.
hayalgücümün çok kuvvetli olmasından dolayı duyduğum bütün sesleri dolby digital, gördüğüm görüntüleri de 1080p çözünürlükte beynimin içinde dönmesi, olmayan sesleri duymam, olmayan gölge oynaşmalarını görmem falan filan.
korkmak istememek en büyük sebeptir.
hani gondola bir kere bindim ben. ondada heyecanlanmadım korktum o günden beri binmiyorum.
ben korkmak istemiyorum. temel sebep budur.
korkmamak geçerli bir sebeptir en azından kendim için.
En son korktuğum filmin küçükken izlediğim chucky olduğu düşünülürse ya bende bir sorun vardır yada çekilen filmlerde. Hala derin bir sessizlikten sonra bir anda çıkan yaratıklar ve atılan çığlıklarla insanları korkutmaya çalışıyorsa, ben sorunu kendimde aramam.
ardından bir ay kendine gelememektir.sürekli evde vampirler , katiller görmek pek de hoş olmuyor.uyuyamamalar , kabuslar falan. e güzel şeyler değil bunlar.
