geç tanışıp, geç okuduğum her dize için buruk hissediyorum.
kitaplığı incelerken diğer kitapların ağırlığının altında ezilmiş, dikkat çekmeyecek kadar köşeye itilmişti fakat iyi ki karşılaştık.
Gece gece nereden geldiyse aklıma geldi bu it herifin şehir şiiri.
Hani sevmediğimiz adamlar var ya. Yunan'a iteliyoruz onları. Bu adamı da Türk'e itelesek, olmaz mı?
Hatta ismini bile buldum: istanbul kavacık.
Yok lan olmadı bu da. Neyse. Mevzubahis şiirimize dönelim:
"Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim" , dedin
"bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet."
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
