kendi sağlığını da, çevresinde bulunan insanların sağlığını da hiçe sayan düşüncesiz, sevgi pıtırcığı tiplerin her fırsatta sergilemeye alışık oldukları sorumsuzluğun ölümcül bir örneği.
kolera çok bulaşıcı ve ölümcül bir hastalıktır. aşk ise, sonuçları itibarıyla pek çok hastalığın başka insanlara bulaşmasına, hızla yayılmasına yol açan bir ruh hali.
peki bu durumda, yani kolera günlerinde aşk yaşamak da ne demek oluyor? insan biraz duyarlı olur yahu. milet can derdine düşmüşken aşk yaşayanın aklından şüphe ederim ben. hem ortalık sağa sola kusan, cıvık cıvık hacet gideren insanlarla doluyken nasıl aşık olabilir insan? olsa olsa, kendini marjinal gösterip fark yaratma çabası içinde olan eziklere mahsustur kolera günlerinde aşk. normal insanlar salgın geçsin diye beklerler ve sağlıklı bir ortamda aşık olurlar.
kolera günlerinde bile aşkı düşünebilen sorumsuz, çevresine duyarsız insanların yaşadığı bir dünyada ahlak kavramından söz edebilmek ne yazık ki mümkün değildir.
romandan uyarlanıp hüsrana uğrayan filmlerin bir yenisi daha.romanı okuduğun zaman acılarının tutkuların mutluluklarının bile kusursuzca tasarlandığı, insana 'bir ömür aşk olabilir mi?'dedirten bu eserin filmde Javier Bardem'in çabasıyla ara ara filmin heyecanını hatırlatan ama bütün bu çırpınışlara rağmen filmin basit bir aşk öyküsünden ileri gidememesi romanı okumadan filmi izleyenlerin 'bu kadar basit gibi görünen duygusuz ruhsuz bir aşk öyküsüde film olursa benim hayat ne olur kim bilir' dedirten bir Mike Newell filmi.filmin sonunda o kadar ihtişamlı beni benden alan bir romanın nasıl bu kadar aciz duruma düştğünü gördüğümde artık sinemacıların romanları rahat bırakmasının zamanının gelip geçitğini bir kez daha farkettim.
"Kolera Günlerinde Aşk, bırakılmış bir sevgilinin, yeniyetmelik yıllarından başlayarak yaşlılığın alacakaranlığına dek süren yarım yüzyıllık aşkının öyküsü. Gabriel Garcia Marquez'in, ustalığı, bu öyküyü bir destana dönüştürüyor: aşkın, deli-akıllı, yabanıl-evcil, tensel, romantik tüm biçimlerinin pastoral bir şiirin büyüsüne büründüğü bir destan. On dokuzuncu yüzyılın yirminci yüzyıla dönüştüğü bir zaman dilimini kapsayan bu bitmeyen aşkın gerisinde, çağdaşlaşma çabası içindeki bir toplumun çeşitli yönlerini, özellikle taşra kentsoyluluğunun saçmalıklarını ince bir alayla eleştiriyor yazar. Roman boyunca, aşk acılarının lirik rüzgârlarının esintileri arasında, Gabriel Garcia Marquez'in, insancıl mizahı, sürekli olarak duyuruyor kendini. Bu nitelikleriyle, Kolera Günlerinde Aşk, Gabriel Garcia Marquez'in başyapıtı sayılan Yüzyıllık Yalnızlık'ın yanında tartışılmaz bir biçimde yerini alıyor." * *
