17.yy ortalarında Fransa'da ortaya çıkan edebiyat akımıdır. Akıl, sağduyu ve insan doğasına önem verilmiştir. Klasisizm'in temel öğeleri kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, idealizm, denge, ölçülülük, güzellik, görkemliliktir.
genel olarak duyguların aklın rehberliği altında tutulmasının sonucu olan bir yetkinliğe ve uyum, düzen, orantı ve ölçülülük için duyulan yoğun bir arzuya dayanan bir mizacı yansıtan tavır.
edebiyatta eski yunan ve roma sanatını temel alan tarıhselcı yaklasım ve estetık tutumudur.Yeniden dogus diye adlandırılan Rönesans dönemınde gelısmıstır.Bu akımın izleri bir önceki dönemde Rebelais ve Montaigne'de hatta Aristoteles'tedir.Klasizm temel ögeleri kendi içinde soyluluk,akılcılık,uyum,açıklık,sınırlılık,evrensellik...,görkemliliktir.Klasizm temellerini Rönesans aristokrasisininden alır.Klasizm bir bakıma aristokrasinin akımıdır.
akıl ve sağduyu ön plandadır. aklın denetiminden geçmeyen hiçbir duygu eserde yer almaz. kahramanlar seçkin insanlardır ve seçkin insanların hayatı anlatılır. az sözle çok şey anlatılmak istenmiştir. sanat, sanat içindir. betimlemeye yer verilmez. ve çocuklar da asla bu akıma bağlı eserlerde yer almaz, çünkü çocuklar hata yaparlar, oysa klasizm de hataya yer yoktur.
Klasizmin Temsilcileri
- Boileau (şiir)
- La Fontaine (fabl)
- Racine, Corneille (trajedi)
- Moliere (komedi)
- Madame de La Fayette (roman)
- La Bruyere (karakterleriyle)
- Bossuet (hitabet)
Klasisizmin Türk Edebiyatındaki Temsilcileri
Türk edebiyatı Batı'ya açıldığında Klasisizm dönemi kapandığından, bu akımın etkisi Türk edebiyatında fazla görülmez.
- Şinasi
- Ahmet Vefik Paşa
sanatta klasik ilke ve örnekleri izleme anlayışı. her sanat ve üslubun bir klasik dönemi varolabileceğine göre, klasizm genelde her sanat ve üslup için söz konusu olabilir. 18. yüzyıl ve sonrasının avrupa sanatı içinde, moden sanat öncesinde genellikle klasizm eğilimleri ağır basmıştır.
1. 17. yüzyılın 2. döneminde Fransa'da ortaya çıkar.
2. Konuları Eski Yunan ve Latin Mitolojisi'nden alınmıştır.
3. Mükemmelliyetçidir ve ana dil esas alınmıştır.
4. "Sanat, sanat içindir" anlayışı benimsenmiştir.
5. Sanatçılar eserlerinde kişiliklerini gizlemişlerdir.
6. Eserlerde klasik, değişmeyen tipler oluşturulmuştur.
7. Fiziksel ve sosyal çevre önemli değildir çünkü değişkendir.
8. Kullanılan dil, seçkinlerin dilidir. Anlatım süssüz ve yalındır. Özellikle şiir, tiyatro ve deneme türlerinde gelişmiştir.
9. En önemli temsilcileri; Descartes, Moliere, ibrahim Şinasi, Ahmet Vefik Paşa, Ali Bey'dir.
"kalıcı" eserlerin verilmesi amaçlanmış bir akımdır.
bu akımdan etkilenen sanatçılar, her çağda okunabilcek eserler vermek istediklerinden dolayı; giyim-kuşam, gelenek-görenek gibi konular değil de insanın doğasını anlatan konular işlemişlerdir. giyim gibi kavramlar çağdan çağa değişir; ama insanın doğası her dönem aynıdır.
edebiyatta eski Yunan ve Roma sanatını temel alan tarihselci yaklaşım ve estetik tutumdur. Yeniden doğuş diye adlandırılan Rönesans döneminde gelişmiştir. Bu akamın izleri bir önceki dönemde Rebelais ve Montaigne de hatta Aristoteles'tedir. Klasizmin temel öğeleri kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, idealizm, denge, ölçülülük, güzellik, görkemliliktir. Yani bir eserin klasik sayılabilmesi için bu özellikleri barındırması gerekmektedir.
temellerini ronesans aristokrasinden alan, yunan ve roma sanatını oncu kabul ederek ortaya çıkmış akım. aklı merkeze koyan, akıl yoluyla ulaşılan bir idealleşme sürecidir.
eski yunan edebiyatının örnek alındığı,aklın ve sağduyunun egemenliğinin kabul edildiği,doğanın akıl yoluyla incelendiği,gerçeğe benzemenin kural alındığı fransa da gelişen bir akımdır.ayrıca bu akımda insan incelenirken aklına iradesine sahip seçkin insanlar üzerinde durulmuştur.eserlerde ulusal dil kullanılmış olsa da bu dil halkın dili değil yüksek zümrenin kullandığı dildir. racine, moliere, la fontaine, montaigne, pierre corneilleönemli temsilcileridir.
