bugün

büyük bir yanılsamayla yaşamıştı ama artık gerçeği anlıyordu, herkes mutlu olmak zorunda değildi bu hayatta. son anlarında görmüştü böyle olduğunu ve artık gözlerini açmaya hazırdı, yaşarkenki körlüğüne inat.
ölüm en büyük farkındalıktı, karanlığa alışınca.
Anan zaaa xdxd.
Uyabdı uykusundan, kanepeden kalkıp yatağına yattı.
hayat buysa üstü kalsın.
Hadi eyvallah.
uzaya firlatilan bir roketle degil cocuklugundaki o mavi bisiklete binip uzaklasti.
herkese selam sana hasret.
iyiler de bir gün kazanır, ama o gün bugün değil.
ı wish goodness for you all.
hayatımı anlattığım ancak başında gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur yazdığım kitaba son cümle olarak; “ve sonsuza kadar içine attı” yazardım.
Beğenirseniz, böyle kitaplar daha çok gelir.
hayat devam eder ve bazen tek sorun budur.
Kitabı beğenip abone olmayı unutmayın arkadaşlar.
Ne okudun aq.
davam, onurum, sadakatim !
Sonra uyandım.
Ve uyandıklarında gökyüzünün tatlı ve o kadarda şevkatli hali onlara gülüyordu adeta. Hiç ayrılmayalım diyorlardı ya hani o sözünü tutmuştu kimbilir belki ileride çok iyi bir çift olacaklardı. El ele tutuşarak yolda ilerlerken ufukta kayboldular...
bu iğrenç kitabı sonuna kadar okudun ya hay ben senin taa.
...unutulmadı zaten döndü durdu bir yerlerde bu hikaye; karanlıkta sonsuza kadar dans etti kelimeler ve bir yerlerde hep öyle kaldılar.
Her veda, yeni bir merhaba içindir.
ve ölüm en beklenmedik anda gelir insana.
he anam romayı ben yaktım.
Acaba bunları anlatarak herkesten sakladığı kendinden bile sakladığı gerçekleri gün yüzüne çıkarmak doğru muydu?
Değildi.
hiçbirinden emin değilim.
her gece hayalini kurduğu son gelmişti.