çünkü beyin ikisini ayni anda algılayamaz. deneyin ve görün kitaba yoğunlaştığınız anda müziği duymayacaksınız, aynı şekilde eğer müziğe yoğunlaşırsanız okuduğunuzdan bişey anlamayacaksınız.
çevresindeki seslerin dinlediği müzikten daha rahatsız edici olduğunu düşünen insandır. beyin iki eylemi birden algılayamasada insan sesi veya aptal bir müzik sesi duymaktansa kişinin sevdiği bir parçayı dinlemesi gayet mantıklıdır.
sonradan filmi çekilen kitaplarda,okuduğunuz bölümün film sahnesinde kullanılan müziği denk getirerek okuduğunuzda kendinizi filmin içinde bulursunuz. *
şekil- zemin ilişkisiyle açıklanır. kitaba yoğunlaşıldığı vakit kitap şekil müzik ise zemin olur. yani sadece müziği duyar ama sözlerine dikkat etmezsiniz. aksi durumda müzik şekil kitap okuma zemin olur. yani müziğe odaklanır, sözlerini anlar ve hatta eşlik eder; okuduğunuz kitaptan birşey anlamazsınız.
hangisini tam anlamıyla yaptığı merak edilen, fakat klasik müzik (veya rahatlatıcı her hangi enstrümantel müzik) dinlendiğinde kitaba yoğunlaşabilecek insan.
bir değişik örnek de; eski işyerimde bir oda arkadaşım vardı. hem telefonla konuşur hem de odayı dinlerdi. eliyle ahizeyi kapatıp konuyla ilgili yorumda bulunurdu. yani her iki tarafa da hakimdi.
şahsımın bir türlü başaramadığı bir olaydı, (aynı anda iki işi birden yapmak).
kanımca anlamsız bir davranıştır. çünkü müzik genelde bir şeylere arka fon olur. ne bilim mesela dergi okurken olur, resim çizerken olur, uyurken olur, ders çalışmayı eğlenceli hale getirmek için dinlenir, spor yaparken, yürüyüş yaparken keyifli olsun diye dinlenir.ya da sadece ve sadece müzik dinlenir ama, kitap okurken dinlenmez. çünkü kitap okumak başlı başına dikkat ve odaklanma gerektiren, ancak yoğunlaşıldığında keyifli olan bir aktivitedir. o yüzden arka fonda müzik ya keyfi bozar, ya da anlamsız olur.
ha ama belki sözsüz, enstrumantel müzikler olabilir.
Bu insanlardan biri olabiliyorum bazen. Arkada müzik, sen kitap okuyorsun falan hoş şeyler bunlar. Hatta kitaplarla şarkılar arasında ortak noktalar buluyorsun, hangi şarkının hangi kitaba gittiğini çıkarıyorsun bir süre sonra. Kitap müziği tamamlıyor; öyle hissetmeye başlıyorsun. Arada bir denk gelir, bir kitabı okurken sürekli aynı şarkıyı dinlerim; kitap biter, aradan uzun zaman geçer ve şarkıyı dinlediğim anda kitap olduğu gibi aklıma gelir. Sadece kitap değil, o kitabı okuduğum gün yaptıklarım, hislerim falan. Duygulanırım sonra durduk yere. Evet, evet, hoş bir şey bu kesinlikle. iz bırakıcı en azından.
Dış dünyayla hiçbir bağlantınız kalmaz. Ayrıca otobüslerde falan milletin saçma sapan konuşmalarını gürültüsünü dinleyeceğime arkada hoş bi ritim ile okumak çok daha güzel oluyo.
