Kişinin kendi kendine yetebilme durumudur. Birey sevgi doyumunu tamamladığı için duygusal bir eksiklik hissetmemektedir.zaman zaman hayattan bıkkınlık hissedilen bu dönemde kişide yalnız kalma isteği özlem duygusunu yok Etmektedir. Fularım lütfen.
her şeyi hobi, her şeyi meşgale edinmekten geçer. şayet bir an yapacak bir şey bulamaz da boclarsan sıkıntı oluşur. özellikle de yatakta gözüne uyku girmediği dönemde olur. dikkat et, iyice uykun gelsin ondan sonra yat.
sevdiğiklerinin bir gün iyi ya da kötü bir şekilde hayatından çıkacağını bilen kişidir. hayat bu, bazı kişiler vardır yaşamınıza dahil olur, asla onsuz-onlarsız yapamam dersiniz. yıllar geçer. geriye dönüp bakar, ''hayat işte.'' dersiniz. öğrenirsiniz '' ay yaşasın iyi ki tanıştık, canım arkadaşım-sevgilim'' vs. dememeyi. hayat işte...
suanda icinde bulundugum durumdur.
hatta az once ben bu yaziyi sana yazdim basligini actim kastim kendimi epey bi, yok!!! ne ofke ne kirginlik ne özlem.
hic duygum yok kimseye.. (e buraya da smiley koyamayacaksam!!!).
sağlıklı bir zihne sahip kişinin kendi kendini kandırması sonucu ortaya çıkan eylem biçimidir. hasta bir zihne sahip kişinin ise hayattan adım adım kopmasına neden olmaktadır. bunu hayat felsefesi haline getirmeye çalışan kişiler, hem ruhlarına hem de vicdanlarına sistematik bir şekilde işkence etmektedir. sürekli özlem edebiyatı yapıp hayatı çevresindekilere dar eden tipler ise bir başka başlığın konusudur.
lanet olsun tiksindiğim tek huyum.
babaannem öldü tınımda olmadı.
hayatta en çok değer verdiğim insan bir çıkmaza düştü, günde sadece 1-2 kez aklıma geliyor.
aile fertlerimi olabileceği en son raddede üzdüm ve düzeltmek için hiç bir çaba göstermiyorum.
bana deliler gibi aşık olan ilk aşkımı görmezden gelip, sorumsuzca terk ettim,
bunun farkında olup hiç bir şey yapmamam ayrı bir olay. neden diye düşünüyorum bazen, sorunlu geçen çocukluğumdan mı, sorumluluk duygusu taşımamamdan mı neden bilmiyorum. ama ilerde yalnız kalacağımı biliyorum. bile bile lades benimki.
lanet olsun özleyemiyorum kimseyi. aslında özlüyorum; 1 yıl çıkmadan ilişki yaşadığım, beni her halimle seven, yada seviyomuş gibi davranan, o rezil halimle, o kıza. aradan 2 yıl geçti, hala seviyorum. ne acı, ne sefil bir kişiymişim ki beni sevmeyen bir insan için günlerce, aylarca, saatlerce göz yaşı dökmüşüm, döküyorum, ve sırf bu yüzden beni hayatta en çok mutlu edebilecek kişileri görmezden gelmişim. yaptığım hatalar ve sorumsuzluklar bu kutucuğa sığmayacak kadar fazla. sonuç olarak yanlız kalacağım, kimseyi özlemiyeceğim çünkü kimsem olmayacak, dediğim gibi "bile bile lades".
selametle
muhteşem bir duygudur.Askerliğimi yaptığım zamanlar öğrendim bunu.ne evi özlüyorum ne sevdiğimi ne ailemi.
Ne güzeldi lan o günler. birey olmadığı için o günleri çok özlüyorum.
