durup dururken tebessümü silmek yüzdeki, istemsizce boşluğa daldıktan hemen sonra oluşan kalkıp gitme isteğiyle yüzleşmek. kalabalıktan bunalıp yalnızlığa terketmek kendini, sonra sessizliğin boğucu çığlığında göz yaşlarını tatmak. birden ruh hali değiştirip eğlenceli şeyler dinleme isteğine hoş geldin demek, yürümek, hızlı yürümek, daha hızlı yürümek, koşmak ve ansızın durmak. oksijenin yakıcılığına olan hasretle solumak, soludukca yanmak, yandıkca da sönmek.
kimsenin anlayamadığı adam olmak, kendini anlamdıramamakla eşdeğerdir belki.
yağmurlarda kalıp da ıslanmak, yağmur'a anlamlar yüklemek. cem adrianmışcasına tizleştirmek sesi, ansızın cem karacalaşmak. cem'lere gelip cemre'ce yanamamak. düşememek ya da toprağa, havaya, suya.
kimine anlamsızca gelen tüm hareketleri, kendinde anlamlaşdırmak en büyük belirtisidir bu adamların.
kimsenin anlayamadığını, kimler anlasın diye sormaz mı insan?
ruhunun en büyük parçasına yetmez mi lisan?
çevrendekiler hep yükselirken sen aynı yerde kalıyorsan, bu yerinde sayış için kendi adına söyleyeceğin başka mazeretin yoksa, bi de üstüne herkes dağılıp gitmiş bir sen kalmışsan o yerde; kimsenin anlamadığı adamsındır.
işte bu noktada övünecek tek şeyin; kimsenin anlayamadığı adam olmaktır. suçlu bulunmuş, suçsuza mükafat verilmiştir.
Yaşarken verdiğimiz tüm savaş bu tek kelime için işte...
Anlaşılmak için savaşıyoruz, benliğimizin rüştünü ispat etmek için... Sözlerin bittiği yerde Önce tatlılığı aldatır adamı, sonrası acıtır; Huysuzluğa sebep de yoktur ya fıtri olunca ...
Herkes pek bir anlama kaygısına düşmüş de,
Anlaşılmak değil ki derdimiz... hem mevlana' nın dediği gibi; ne kadar bilirsen bil söylediklerin, karşındakinin anladığı kadardır...
bir dönem sana cool gelen bir durumdur. seni kimselerin anlayamadığını, bunun da senin derinliğine kimseler ulaşamadığı için hasıl olduğunu falan sanırsın. ağırsındır, kopuksundur çevreden. öyle herkesler gelip konuşamaz seninle çünkü o basitlikteki! güruh senin yüksek mertebene ulaşamaz.
ama gerçek çok basittir; sen bir asosyalsindir ve kimse seni çevresinde görmek istemiyordur. senin de bunu değiştimek adına en ufak bir çaban bile olmaz ve bu bir acaip ötekileştirilmeyi bir çeşit madalya olarak kabul edersin.
başarısızlıklarını başarı, yenilgilerini galibiyet saymak. yaptığı kazık koleksiyonlarından tecrübe takas etmek.
halen insani değerlerini yitirmemiş olmaktır; iyilik yaparken, taş atanlara.
ve yıkılmamaktır şu hayat denen koşuşturmacanın keşmekeşliğinde, çağın getirdiği ahlak dejenerayonu karşısında.
anlamsızdır çünkü diğerlerine göre.
anlamsızdır.
çünkü kaybeden taraftasınızdır. ama kısa vadede.
ergenlik de gecmisse ve durum degismemisse kotudur. hayatinizi degistirip sizi anlayacak o kadin da gelmemistir. hani soyle bir durusunuzdan derdinizi anlayacak, siz onla paylasmasaniz bile derdinizi tasanizi silebilecek o kadin gelmemistir hayatiniza.
yalnızlığa alışması gereken ve kişinin kendi küçük/büyük dünyasını oluşturup takılması gereken durumdur.
ben şahsen günde 20 şinav, 30 mekik arkasına 3 saat düşük tempo koşu yapar eve dönerim.
açarım bir extra, yakarım bir sigara, takarım elektromu amfiye, bağırtırım gitarımı.
reaksiyon gösteren olursa yalnız değilim demektir o gürültüye ki şu ana kadar olmadı.
ses yalıtımım iyi arkadaşım.
Cool bir adam olmaktır. bu adam var ya bu adam, hani puslu havanin kapali ruzgarlı olduğu günlerde, siyah atkısı, elinde sigarası, uzun siyah kaşesiyle gezen uzun boylu, nefesi soğuğa meydan okuyan adamdır.
bu adam var ya, yalnız, kimsenin onu anlamasını beklemeyen adamdır.
bu adam var ya, aşık olunası, her kızın hayalinde olan adamdır..
