lisede derin muhabbet esnasında edebiyat hocamın söylediği cümledir. endişelerimden kurtarmış, uyandırmıştır. içinden çıkamadığım durumlarda anahtarım olmuştur.
Dünyanın en anlamlı ve doğru önermelerinden biri. Hayat mottom.
insanın hayatında vazgeçilmez olan tek kişi kendisidir. Belki fazla bireyci davranıyorum ama bu gerçek. Annemiz, babamız dahi bir gün ne yazık ki vefat edecekler. Çok sevdiğimiz insanların yokluğuna kendimizi hazırlamak durumundayız.
Hele aşık olunan kişinin vazgeçilmez olduğuna inanmak hem gülünç, hem de aciz bir davranıştır. Herkes herkessiz yaşar, kendisi hariç.
Çoğunlukla uzun bi süre vazgeçememekle cebelleşip sonrasında kurulur bu cümle. Vazgeçilebilir, hatta yok sayılabilir bi süre sonra ama artık o noktada "vazgeçmek " karar değiştirmekten çok öteye geçip eksilmek olmuştur.
hani taa en başında çok kolaydır ya vazgeçmek zaten, ilerledikçe bağlandıkça bir bakmışsın kendinden değerli olmuş işte o zaman dersin sensiz olmaz. gün gelir hani mutlu son bekleyen biz mallardan bahsediyorum biter mutsuz sonla, uykusuz vakitler başlar, uzun uzun günler geçer, yok olmuyor tekrar başa saralım diye diye vazgeçersin ya, sonra bir bakmışsın yok olmuş hayatında, akmış gitmiş her hücrenden, daha da sonra beyninden, daha da sonra kalbinden. sadece hatırlarsın geçtiğin yerlerden geçtikçe..her neyse işte vazgeçebilirsin netice de.. yaptım oldu!
herkesin bilmesi gereken bi gerçektir. "ne yaparsam yapayım benden geçmez, benim o, beni seviyor, ölüyor benim için, bensiz bi hiç" diyenlere kapak bir söz.
