en son 120 yi gördüm, tartı ağlıyodu “ kardeş senin üstüne buzağı çıksa hoşuna gider mi?” diye sordu hıçkırarak.
o gün karar verdim kilo vermeye.
karar vermemin ardından 2 sene geçti anca spora yazıldım.
diyete de başladım.
yaklaşık 6 ay oldu, şu an 95 kiloyum.
istikrarlı bi şekilde iniyorum.
hedef 80.
nasıl kilo verdin vs. diye soracak olursanız;
haftada 6 gün spor yapıyorum. ekmek ve şekeri komple bıraktım. yürüyerek gidilebilecek yerlere yürüyerek gidiyorum ( acelem yoksa tabi) bi de hocanın verdiği diyeti ihlal etmiyorum ( 6 aydır açım )
ha değiyor mu peki?
12 yaşından beri yetişkin reyonundan giyinen, 6 ay öncesine kadar; 1 kat merdiven çıkınca nefesi kesilen, rahat rahat oturup kalkamayan, azıcık yokuş çıkınca götünden ter akan bir insan olarak konuşuyorum; tabi ki değiyor lan.
kolay mı?
kendi yaşadığım tecrübeye dayanarak konuşuyorum; pek de kolay değil. neredeyse bütün hayatını kilo vermeye çalışman üzerine şekillendiriyorsun. yemeğini, uykunu, boş saatlerini, düşüncelerini.
misafirliğe vs. gittiğinde yemek ve tatlı faslında ev sahibinin “ ekmeksiz karın mı doyar” “ la bi kereden bişey olmaz”, “ hatrım için ye” gibi ısrarlarına göğüs gerebilmek gerekiyor. zira yemek kültürümüz bolca yağ ve şeker üzerine kurulu.
bazen 1 tas yoğurtla akşam yemeği yemiş sayılmanız gerektiği için gece aç yatabiliyorsunuz. pek hoş bi durum değil.
özellikle bayramda demirden irade gerekiyor.
ama aynaya bakıp her geçen gün biraz daha zayıfladığınıza şahit olmak ve her tartıya çıktığınızda yavaş yavaş hedefinize doğru düşen sayıları görmek yeterli motivasyon oluyor. ( özellikle yıllar sonra tartıda 3 değilde 2 haneli bi sayı görmek ciddi anlamda mutlu ediyor insanı.)
(bkz: yememek) (bkz: aç kalmak)
disiplin ve özellikle kafada bitirmek gerekir. öncelikle her sabah aç karnına yüzünüzü yıkar yıkamaz tartılın. sadece bu ölçümü yaparak kilonuzdaki artış/azalışı sistematik takip bile motivasyonunuza yardımcı olacaktır.
tavsiye değildir ancak ben 2-3 yıl önce 16 kiloyu şu şekilde vermiştim;
sağlıksız da olsa sabah kahvaltıyı istediğiniz gibi edip(yumurta yiyin mutlaka vitamin için), akşam açlıktan kıvranana kadar saat 4-5 civarına kadar bişey yemedim. çay kahve falan sıkıntı yok fakat hepsi şekersiz. açlıktan çok kıvranınca yaklaşık 300-400 kalorilik birşey yiyip genelde ton balığı yiyip(genelde bunlarda katkı koruyucu falan bulunmaz içindekileri okuyabilirsiniz) yada kendi yaptığım makarna falan günü bitirdim. totalde 2000 kaloriden az almaktı amacım ve bu şekilde iyi gitmişti. gün sonunda aç mı kaldınız? aç kalınız efendim 1 hafta içinde mideniz küçüldüğünde isteseniz de yiyemeyeceksiniz ve açlık hissetmeyeceksiniz aksine verdiğiniz kiloyu görünce yemek yemek bile içinizden gelmeyecek en azından bende böyle olmuştu. ben bu şekilde hasta falan olmadan 16 kilo vermiştim ama dediğim gibi ne kadar sağlıklı onu bilemeyeceğim. bazen çok agresif olmak istediğimde kahvaltıdaki peyniri falanda süzmeye çeviriyordum da tercih meselesi ne kadar kısarsanız o kadar hızlı verirsiniz işte. arada dayanamazsanız free day gibi patlatın iskenderi künefeyi sorun olmaz hatta iyi bile olur çünkü ertesi gün tartıya bakınca üzülürsünüz ve motive olursunuz ama mutlaka her sabah uyandıktan sonra yada yüz yıkadıktan sonra rutine bağlayacak şekilde tartılın.
Üniversite sınavına hazırlandığım dönem arkadaşımın kilo almışsın göbeğin çıkmış demesine "kilo almıyorum, çocuklarıma yer açıyorum ben" cevabını verdiğim anı hatırlatan başlık. Ekmek ve şekeri at hayatından, verirsin kolayca.
bozuk nar yiyerek başladığım son turumda kaplıca suyu içerek devam ettim,en son akşam 2 kaseden fazla çekirdek yemedim.sonuç mu?göbek duruyor karşımda.ama inat ettim eriticem.yıldıramazsın beni iğrenç yağ kesesi.
85 ten 73 e düşmüş biri olarak aynaya baktığınızda kendinizi daha bir güzel görüyorsunuz. dış görünüşü geçtim kesinlikle sosyal hayatta özgüven depolayıcı bir şey. herkes azim etmeli. pazartesi başlayıp salı bırakmayın lütfen. hadi elindeki lahmacunu bırak ve başla. dış görünüşü at bir tarafa sağlığını düşün lütfen.
Liseden sonra bir adamın tepkisine içerleyip kilo verdim. Şu an senin gibi nefes aldığımı, yaşadığımı hissediyorum. Eskiden olanı alıyor, kıyafet denemiyor, mağaza gezmiyordum. Şimdi nefret ettiğim şeyler hobilerim oldu.
Seve seve tabağımı paylaşıyorum, kıyafet deniyorum, dere tepe yürüyorum. En önemliside sağlıklıyım. ideal kilondasın ayrıca kendini daha fazla zorlama bence.
Azim ve istikrar ile pek de zor olmayan mesele. Bir işe başlamak ve onu gerçekleştirmek kafada başlar, neticelendirmek de yine insanın kendi iradesine bağlıdır.
Kişinin kendi vücudunu iyi tanıması gerek ilk olarak. Diyet uygulamak bir eziyet değildir, yalnızca vücuda gereken kadar besin vermektir. Ufak kaçamaklar da işin eğlenceli kısmı. Abartmamak şartıyla.
ekmeği çok az yediğim 3 öğünün arasında zencefil,tarçın,zerdeçal,şekersiz sakız,leblebi,çekirdek,elma,mandalina ile açlığı geçiştirerek ve arada çörekotu yağı içerek başardığım.
ayrıca internet de açlığı iyi unutturuyor.
