Kilise hoşgörü ve insan sevgisini aşılar içiniz açılır renklidir şarkı bile söylenir. Camide imamlar şuraya saldırın buraya saldırın diye hutbe verir muminler birbiriyle sen iyi müslümansın sen kötü müslümansın diye kavga çıkartır insanın içi kararır karanlıktır.
Kilisede ruh yok içini boğar kalbin kararır karanlıktır.cami huzur verir kaldıkça kalasın gelir.maneviyatı hissedersin tarihi camiyse saatlerce mimarinin incegüzelliklerini izlersin.
Kiliseye gittiğimde içime huzur doluyor. Özellikle şu taksimdekine. Mum yakıp biraz incil okuyup çıkıyorum. Rahibeler falan geliyor arada sırada. Göklerdeki babamız bizi seviyooo diyerek mutlu oluyorum.
Ama ne vakit cami görsem içimde kasvet hissi uyanıyor.
Deistim gerçi her ikiside benim için bir anlam taşımıyor fakat kilise kesinlikle daha fazla huzur verici bir ortam.
Göklerdeki babamız, adın kutsal kılınsın be kanka.
yaklaşık on veya üzeri kiliseye gittim. avrupanın en büyük ikinci kilisesine gittim ve şunları söyleyebilirim;
kilise biraz karanlık ve kapalı basık bir havası var. insanı ürpertiyor. daha karamsar ve nefes alırken sanki bir baskı hissediyormuşçasına bir his uyandırıyor ancak insanı farklı duygulara sevk ediyor daha karamsar, biraz daha sert bir tavıra sürüklüyor.
camilerde ise;
camiler daha aydınlık. hatta daha ekini kullanmak burda gereksiz olur. Camiler aydınlık. ferahtır. insanı kendisine çeker. geniş ve ferah olduğu için insanı bir huzur kaplar. ne kadar karamsar bir gün olsada huzur bulabilirsiniz.
özetle;
kilise biraz karanlık ve ürpertici cami ise geniş ferah ve huzur buldurucu.
müslüman olsam da olaya tarafsız gözden bakmaya çalışacağım.
kilisler, gerçekten camilerden bambaşka bir havaya sahipler.sanki biraz insanları ürkütücü ortamıyla etki altına almak ister gibi.tabi çok kilise gezmediğim için belki bana öyle geliyordur, hristiyan bir insana böyle gelmeyebilir.kiliselerin havası gerçekten hiçbir ortama benzemiyor.
camiler ise, gerçekten insanı kendine çeken mekanlar.girince, özellike kimse yokken, uyuyasım, halılarda yuvarlanasım felan geliyor.devamlı aydınlık.genelde çoğu caminin tam ortasından devasa bir avize iner, o zaten başlı başına bir ferahlık veriyor insana.hatta bazen insanın çıkası gelmez camiden.
ama şimdi bakıyorsun ki ayasofya da bir kiliseydi.aklımda deli sorular.
olaya bir ibadethane olarak değil, mimarlık açısından bakarsanız bu ütopik anlayışınızı yenebilirsiniz.
din o zamanın toplumlarında önemli olduğu için ve mimarlık güçlü bir propaganda da içerdiğinde, kültürler mimaride kendini kanıtlamak istemiş ve en önemli mimari yeteneklerini ibadet mekanlarında denemiştir.
bu yunan tapınağında da böyle, camide de böyle, kilisede de böyle.
bana kalırsa en iyi diye bir şey yoktur. hepsinin mimari anlamda çok yönlü yeteneği vardır. kimse yoktan bir şey var etmediği gibi karma kültürün etkisinde bir çok yapıyı yapmıştır.
ikisine de gitmem fakat mimari olarak önemli olduğu gerçeği inkar edilemez.
