Sevmemesidir. Surekli olarak kendisini suclar, ezik hisseder ve isyan eder. Surekli bir arayis,bekleyis icerisinde olur; belki birisi gelip halimden anlar da bana yardimci olur, kol kanat gerer. Lakin hayatin basit bir kurali geregi kimse sizi sizden daha iyi anlayamaz. Bu hayatta insanin en buyuk dostu da dusmani da kendisidir. Kendinizi sevin. Kendinizi sevmeden hayati ve diger insanlari sevemezsiniz. Sevginin olmadigi bir hayat ise yasanmayi hic hak etmiyor...
ikinci bir hayata başlamaktır. Çünkü ikinci bir hayata başlamak için ya sevdiklerin sana sırtını döner ya da sen onlara sırtını dönersin. ikinci bir hayata başlamak, ikinci bir şans değilidir. ikinci hayata başlamak ilkini kaybetmektir.
tabi ki kitap okumamaktır,kitap okumak hayatımızı yönlendiren büyük bir fırsattır bu fırsatı değerlendirmeyerek kendimize en büyük kötülüğü yapmış oluruz.
insan yaşamındaki bir çok çelişki arasında, herhalde en olağan dışı ve en önemli olanı şudur: çoğu zaman, kendimizi kesinlikle mutsuz hissedecek şekilde davranırız. birçoğumuz hayatlarımızı, göz göre göre pişmanlığa, üzüntüye, vicdan azabına ve hayal kırıklığına doğru ilerleyerek geçiririz. ve öyle görünüyor ki, başka hiçbir yerde, diğer insanlara söylediğimiz yalanlardaki kadar gelişi güzel açılmış değildir yaralarımız; ya da yol açtığımız acı anın gerekleriyle o kadar orantısız değildir. yalan söyleme kargaşaya giden en kolay yoldur.
olmayacak bir şeyi umut etmesi. insan umut ettiğinde kendisini kısık ateşte tutuyor, önüne çıkan güzellikleri, yeni başlangıçları kaçırıyor. bence kendimize yaptığımız en büyük haksızlık bu.
