Beden olarak yalnız isen de yine de iş yerinde , okulda bir şekilde bir arkadaş bulur oyalanır zamanı geçirirsin. Ama çevrende çok kişi var da sen kendini mental olarak yalnız hissediyorsan o zaman zor durumdasın işte.
Kimseye anlatamaz , paylaşamazsın.
Anlatsan anlamaz kendilerine yontarlar. Çevrendekilerin çaresizliği de sana sirayet eder iyice kıvranır dertleri içinde şişirirsin.
Yalnız kalmak değil de hissetmek daha beterdir , yanında tonla adam varken yarı yolda kalmaktır.
Bir ağaç olmaktır.
Yıllara ragmen ayakta,
ilkbaharda cıvıl cıvıl,
Yazın dalları meyveye durmuş,
Sonbahardaki hüznü estetiğe bürünmüş,
Kışın utangaç ve titrek,
Büyüdükçe kolları budanan,
Budandikca guclenen,
Güçlendikce taşlanan ve hırpalanan,
Hep izleyen ama hiç yargılamayan,
Hep izleyen ama hiç kavuşamayan,
Gölgesiyle huzur veren,
Gölgesinde anilari yaşatan,
Nice sırları içinde hapseden,
Ve nihayet dimdik ayakta ölen...
Şikayet etmeyin yalnızlıktan. Çünkü hiçbiriniz Agaclardan daha yalniz degilsiniz.
Çevrendeki zibilyon tane menfaatçi insanın arasında gerçek olan birşeyler aramaktır. fiziksel yalnızlıktan farklı olarak insan kalabalık bir gece klübündeyken ya da konserdeyken de yalnız hissedebilir.
